Wie is Sint Bede?
De achtste eeuw in de Engelse geschiedenis is ons beter bekend door het schrijven van de Eerbiedwaardige Sint Bede. Alleen al om de waarde van zijn geschiedenis van Saksisch Engeland zou de bijdrage van St. Bede aan de wereld van de kennis formidabel zijn. Hij werd beschouwd als de meest waardevolle hedendaagse historicus van zijn tijd. Zijn bijdragen strekten zich echter uit tot vele andere kennisgebieden – tot de wiskunde, de filosofie, de muziek, de Hagiografie en de Heilige Schrift. Zo werd hij in zijn eigen tijd geprezen als de meest geleerde man, niet alleen in Engeland, maar in heel Europa. Dezelfde lof kreeg hij van de Kerk toen hij in het laatste deel van de achttiende eeuw door Paus Leo III werd uitgeroepen tot Doctor van de Kerk. Dit was slechts het hoogtepunt van de eer en het respect die hem in de tussenliggende duizend jaar waren toegekend.
St. Bede trad op zevenjarige leeftijd in in het klooster te Wearmouth. Hij bleef ongeveer een jaar in Wearmouth tot de stichting van een tweede klooster. St. Bede ging over naar het klooster in Jarrow waar hij de rest van zijn leven doorbracht.
Op negentienjarige leeftijd werd St. Bede tot diaken gewijd, wat buitengewoon was omdat de canonieke leeftijd vijfentwintig was. Tegen die tijd toonde hij al iets van zijn bekwaamheid als leraar en kreeg hij de leiding over de opvoeding van de oblaten en de jongere monniken. Toen hij in 703 tot priester werd gewijd, hield hij zich al bezig met wat zijn voornaamste belangstelling zou worden – de geschiedenis van de verovering van zijn eigen volk en het leven van de heiligen van de vroege Engelse kerk.
De titel van de heilige Bede lag niet in buitengewone daden, maar in een leven, verborgen in het klooster en geheel gewijd aan het zoeken naar de waarheid en de kennis van God, de bron van alle waarheid en alle kennis. Dit zoeken was voor hem geen doel op zich, maar een middel om dichter bij God te komen en anderen met hem tot God te brengen.
St. Bede was 62 jaar oud toen hij stierf. Het beeld van St. Bede in de hal van ons parochiecentrum stelt hem voor in de bloei van zijn leven. De rechterhand van St. Bede is opgeheven om te zegenen – hij was priester. De boekrol vertegenwoordigt zijn literaire activiteit. De handschoen vertegenwoordigt zijn historische geleerdheid.