Bacteriën en planten zijn in staat om bevolkingsgolven te vormen als gevolg van hun consumptiegedrag en voortplanting. Een soliton-achtige interpenetratie van botsende populatiegolven werd eerder verondersteld maar niet bewezen. Hier laten we zien hoe en waarom botsende populatiegolven van trofisch identieke maar in conditie verschillende soorten elkaar kunnen doorkruisen zonder vertraging. We hebben verondersteld en hier onthuld dat het laatste mechanisme een stabiele coëxistentie mogelijk maakt van twee, drie en vier soorten, die concurreren om dezelfde beperkende hulpbron in de kleine homogene habitat onder constante omstandigheden en zonder enige fitness trade-offs. Wij hebben het mysterie van de biodiversiteit mechanistisch verklaard omdat (i) onze modellen mechanistisch bottom-up zijn, (ii) het onthulde interpenetratiemechanisme een sterke schending van het concurrentie-uitsluitingsbeginsel oplevert en (iii) wij hebben aangetoond dat de toename van het aantal concurrerende soorten het aantal gevallen van coëxistentie doet toenemen. De principiële aannames van fitness-neutraliteit (gelijkwaardigheid), competitieve trade-offs en competitieve niches zijn dus overbodig voor een fundamentele verklaring van soortenrijkdom.