W 2002 roku, przegląd Cochrane stwierdził, że u pacjentów z łagodną-umiarkowaną astmą, kardioselektywne beta-blokery nie powinny być wstrzymane od tych z chorobą serca (Cochrane 2002;CD002992). Badanie Cochrane było metaanalizą obejmującą jedynie 548 dorosłych w 32 badaniach (a więc małe liczby w każdym badaniu i małe liczby ogółem). Leczenie beta-blokerami trwało tylko 1-7 dni, a więc było bardzo krótkotrwałe.
Zaktualizowana metaanaliza została opublikowana w 2014 roku i dała bardziej ostrożną interpretację danych (Chest 2014;145(4):779):
- W astmatykach, kardioselektywne beta-blokery miały następujące efekty:
- Zmniejszenie FEV1 (średni spadek 7%, chociaż 1 na 8 miał spadek o 20% lub więcej).
- Zmniejszenie odpowiedzi na beta-agonistów średnio o 10% (sugerując, że trudniej będzie leczyć atak astmy).
- 1 na 33 osoby miały pogorszenie astmy.
- Reakcje były związane z dawką, z większymi dawkami bardziej prawdopodobne, aby spowodować więcej problemów.
- W przypadku nieselektywnych beta-blokerów:
- Średni spadek FEV1 wynosił 10% (u 1 na 9 wystąpił spadek o 20% lub więcej).
- Reakcja na beta-agonistów zmniejszona o 20%.
- 1 na 13 osób miało pogorszenie objawów astmy.
Brytyjskie zagnieżdżone badanie kontrolne przypadków przeprowadzone przez tych samych autorów przyjrzało się danym ze świata rzeczywistego i stwierdziło, że ryzyko może być nieco niższe niż sugerują to dowody (BMC 2017; 15:18 doi:10.1186/s12916-017-0781-0).
35 502 osób zidentyfikowanych z aktywną astmą i CVD, z których 14,1% przepisano kardioselektywne beta-blokery, a 1,2% przepisano niekardioselektywne beta-blokery.
- Nieselektywne beta-blokery były związane z istotnie zwiększonym ryzykiem zaostrzeń astmy. Ryzyko było większe przy stosowaniu większych dawek.
- Kardioselektywne beta-blokery nie były związane z istotnie zwiększonym ryzykiem umiarkowanych lub ciężkich zaostrzeń astmy, nawet przy wyższych dawkach.
Ta próba przeprowadzona w warunkach rzeczywistych była sprzeczna z dowodami pochodzącymi z poprzednich metaanaliz, które podkreślały zależność dawka-odpowiedź pomiędzy ryzykiem zaostrzenia astmy a ekspozycją na kardioselektywne beta-blokery.
Autorzy zauważają, że przedziały ufności w badaniu kontrolnym były szerokie i nie można całkowicie wykluczyć efektu dawka-odpowiedź.
Sugerują, że jeśli kardioselektywne beta-blokery mają być rozważane u osób z astmą, powinny być „rozpoczynane od małej dawki ze stopniowym miareczkowaniem dawki, co zapewni dostępność terapii łagodzącej, która jest nadal w miarę skuteczna podczas ostrej kardioselektywnej beta-blokady, jeśli wystąpią objawy”.