Alklometazon jest syntetycznym kortykosteroidem o działaniu miejscowym o małej lub średniej sile działania. Jest on stosowany w celu łagodzenia zapalnych i świądowych objawów dermatoz reagujących na kortykosteroidy. Miejscowe kortykosteroidy o małej mocy mają umiarkowane właściwości przeciwzapalne i są zwykle skuteczne w leczeniu ostrych stanów zapalnych obejmujących obszary cienkiej skóry. Ponieważ warstwa rogowa naskórka na twarzy i w okolicach międzyguzkowych jest cienka, preferuje się stosowanie kortykosteroidów o małej mocy. Miejscowe kortykosteroidy o małej mocy są również uważane za najbezpieczniejsze w przypadku przewlekłego stosowania i są preferowane u pacjentów w podeszłym wieku lub dzieci. Skuteczność alklometazonu jest równoważna skuteczności desonidu i hydrokortyzonu. Wykazano, że maść z alklometazonu jest co najmniej tak samo skuteczna jak hydrokortyzon 1% w leczeniu wyprysku u dzieci. FDA zatwierdziła alklometazon w 1982 r..
Ogólne informacje dotyczące podawania
Informacje dotyczące przechowywania, patrz specyficzne informacje o produkcie w części Jak dostarczać
Podawanie drogą kropelkową
Podawanie miejscowe
Do stosowania wyłącznie miejscowego w dermatologii. Nie do użytku okulistycznego, doustnego lub dopochwowego.
Nałożyć cienką warstwę na obszar dotknięty chorobą i wetrzeć delikatnie, ale całkowicie.
-Opatrunki okluzyjne mogą być stosowane w przypadku opornych lub przewlekłych dermatoz lub cięższych stanów. Nie należy stosować na obszar pieluszkowy, jeśli dziecko nadal wymaga stosowania pieluch lub plastikowych majtek, ponieważ te elementy garderoby mogą stanowić opatrunek okluzyjny i zwiększać ryzyko toksyczności.
Następujące działania niepożądane (wymienione w kolejności malejącej częstości występowania) są zgłaszane w przypadku stosowania miejscowych kortykosteroidów, takich jak alklometazon, i mogą występować częściej w przypadku stosowania z opatrunkiem okluzyjnym: podrażnienie skóry (w tym pieczenie, 1-2%), świąd (1-2%), kseroza (suchość skóry, 2%), zapalenie mieszków włosowych, nadmierne owłosienie, wysypka/wykwity trądzikowe, hipopigmentacja skóry, okołoustne zapalenie skóry, maceracja skóry, wtórne zakażenie, zanik skóry, rozstępy i miliaria. Może również wystąpić rumień (1-2%), teleangiektazje, plamica i wysypka plamista (2%). Chociaż zanik skóry występuje zwykle po długotrwałym stosowaniu alklometazonu, efekt ten może wystąpić nawet przy krótkotrwałym stosowaniu alklometazonu na obszarach międzygoleniowych, zgięciowych lub na twarzy. Jeśli wystąpi podrażnienie, należy odstawić miejscowo stosowane kortykosteroidy i rozpocząć odpowiednie leczenie. Działanie przeciwzapalne miejscowo stosowanych kortykosteroidów może również maskować objawy zakażenia. W przypadku obecności zakażeń dermatologicznych należy rozpocząć stosowanie odpowiedniego leku przeciwgrzybiczego lub przeciwbakteryjnego. Jeśli natychmiast nie wystąpi korzystna odpowiedź, należy odstawić kortykosteroid do czasu odpowiedniego opanowania zakażenia.
Zmniejszenie dawki alklometazonu lub przerwanie leczenia może spowodować wystąpienie objawów odstawienia kortykosteroidów i może być konieczne zastosowanie dodatkowych kortykosteroidów o działaniu ogólnoustrojowym. Na przykład może wystąpić zaostrzenie choroby i supresja osi HPA.
Systemowe wchłanianie miejscowo stosowanych kortykosteroidów może powodować odwracalną supresję osi podwzgórze-przysadka-nadnercza (HPA) z możliwą niewydolnością kory nadnerczy po odstawieniu leczenia. U niektórych pacjentów, ogólnoustrojowe wchłanianie może powodować objawy zespołu Cushinga, nadciśnienie tętnicze, hiperglikemię i glikozurię. Przezskórne wchłanianie alklometazonu jest zależne od wielu czynników, w tym od nośnika, integralności bariery naskórkowej, czasu stosowania i stosowania opatrunku okluzyjnego. Tłumienie osi HPA było sugerowane przez około 10% zmniejszenie średniego stężenia wolnego kortyzolu w osoczu i moczu oraz stężenia 17-hydroksysteroidów w moczu u dorosłych, którzy otrzymywali krem na 30% powierzchni ciała dwa razy na dobę przez 7 dni z opatrunkiem okluzyjnym lub bez niego oraz u pacjentów, którzy otrzymywali krem na 80% powierzchni ciała dwa razy na dobę przez 21 dni z codziennymi 12-godzinnymi okresami okluzji całego ciała. U dzieci otrzymujących miejscowo kortykosteroidy zgłaszano supresję osi HPA i zwiększenie ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Objawy niewydolności kory nadnerczy u dzieci obejmują zahamowanie liniowego wzrostu, opóźnienie przyrostu masy ciała, małe stężenie kortyzolu w osoczu i brak odpowiedzi na stymulację ACTH. Objawy kliniczne zwiększonego ciśnienia śródczaszkowego obejmują wybrzuszenie ciemiączek, ból głowy i obustronny obrzęk brodawek (tj. pseudotumor cerebri). Wykazano, że stężenie kortyzolu w osoczu zmniejsza się u pacjentów pediatrycznych leczonych dwa razy na dobę przez 3 tygodnie bez stosowania opatrunków okluzyjnych. Również u pacjentów pediatrycznych stosujących krem z dipropionianem alklometazonu na > 20% powierzchni ciała występuje większe ryzyko supresji osi HPA. Dzieci mogą być bardziej podatne na toksyczność ogólnoustrojową równoważnych dawek ze względu na większy stosunek powierzchni skóry do masy ciała. Pacjenci stosujący alklometazon na dużą powierzchnię lub na miejsca objęte okluzją powinni być okresowo oceniani pod kątem dowodów supresji osi HPA (za pomocą testu stymulacji ACTH i testu na obecność wolnego kortyzolu w moczu). Aby zminimalizować ryzyko supresji osi HPA, należy przerwać leczenie po uzyskaniu kontroli. Jeśli w ciągu 2 tygodni nie nastąpi poprawa, konieczna może być ponowna ocena rozpoznania. W przypadku stwierdzenia supresji osi HPA należy podjąć próbę odstawienia leku, zmniejszenia częstości jego stosowania lub zastąpienia go kortykosteroidem o mniejszej mocy. Powrót funkcji osi HPA jest na ogół szybki i całkowity po odstawieniu miejscowo stosowanego kortykosteroidu.
Przypadki opisują zaburzenia widzenia u pacjentów stosujących miejscowo kortykosteroidy w leczeniu wyprysku twarzy. Zaburzenia widzenia były wtórne do pojawienia się nadciśnienia ocznego. Takie działania niepożądane, jeśli wystąpią, mogą prowadzić do ślepoty. Zgłaszano również występowanie zaćmy, zwykle w przypadku stosowania dużych dawek lub terapii > 6 miesięcy. Każdy pacjent, u którego wystąpią zmiany w widzeniu podczas leczenia miejscowymi kortykosteroidami, takimi jak alklometazon, powinien być oceniony pod kątem nadciśnienia ocznego. Wykazano, że kortykosteroidy o małej mocy (np. hydrokortyzon, deksametazon) są bezpieczniejsze do krótkotrwałego stosowania w okolicy oczu.
Na ogół nadmierne stosowanie kortykosteroidów może prowadzić do upośledzenia gojenia się ran. Alklometazonu nie należy stosować bezpośrednio na gojące się rany lub w ich pobliżu. U pacjentów z wyraźnie upośledzonym krążeniem, którzy stosują miejscowo kortykosteroidy, może rozwinąć się owrzodzenie skóry.
Przy długotrwałym stosowaniu miejscowo stosowanych kortykosteroidów, takich jak alklometazon, może wystąpić tolerancja. Tolerancja jest zwykle opisywana jako zmniejszona ostra odpowiedź wazokonstrykcyjna na środek po okresie od kilku dni do kilku tygodni. Może to tłumaczyć gwałtowne reakcje odnotowywane początkowo przez pacjentów na początku leczenia miejscowymi kortykosteroidami i pozornie zmniejszającą się z czasem odpowiedź. Tolerancja jest odwracalna i może być zmniejszona przez przerywany lub cykliczny schemat stosowania (np. alklometazon jest podawany dwa razy na dobę przez 2-3 tygodnie, po czym następuje 1-tygodniowa przerwa).
Allergiczne kontaktowe zapalenie skóry wywołane przez kortykosteroidy, takie jak alklometazon, jest zwykle rozpoznawane na podstawie obserwacji braku gojenia. Odpowiednie diagnostyczne testy płatkowe mogą pomóc w postawieniu diagnozy.
Systemowe wchłanianie preparatów stosowanych miejscowo może powodować supresję układu podwzgórze-przysadka-nadnercza (HPA) i (lub) objawy zespołu Cushinga u niektórych pacjentów. Wykazano, że dipropionian alklometazonu hamował czynność osi HPA u pacjentów pediatrycznych, u których stosowano go dwa razy na dobę przez 3 tygodnie oraz u pacjentów, u których 30% powierzchni ciała było leczone z zastosowaniem opatrunków okluzyjnych. Warunki zwiększające wchłanianie ogólnoustrojowe obejmują stosowanie na dużych powierzchniach, długotrwałe stosowanie, stosowanie w miejscach, w których bariera naskórkowa jest zaburzona (np. otarcia skóry) oraz stosowanie opatrunków okluzyjnych. Pacjenci otrzymujący duże dawki alklometazonu stosowane na dużą powierzchnię lub pod opatrunkiem okluzyjnym powinni być okresowo oceniani pod kątem występowania objawów supresji osi HPA. W przypadku stwierdzenia supresji osi HPA należy podjąć próbę odstawienia leku, zmniejszenia częstości stosowania lub zastąpienia go kortykosteroidem o mniejszym działaniu.
Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności maści i kremu z alklometazonem u noworodków i niemowląt w wieku poniżej 1 roku. Podawanie alklometazonu dzieciom powinno być ograniczone do najmniejszej ilości zgodnej ze skutecznym schematem leczenia. Dzieci mogą wchłaniać proporcjonalnie większe ilości miejscowo stosowanych kortykosteroidów ze względu na większy stosunek powierzchni skóry do masy ciała i dlatego są bardziej podatne na wystąpienie toksyczności ogólnoustrojowej. U dzieci otrzymujących miejscowo kortykosteroidy zgłaszano supresję osi podwzgórze-przysadka-nadnercza (HPA), zespół Cushinga, zahamowanie wzrostu (opóźnienie liniowego wzrostu i opóźnienie przyrostu masy ciała) oraz zwiększenie ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Pacjenci pediatryczni stosujący alklometazon w postaci kremu lub maści na więcej niż 20% powierzchni ciała są w grupie zwiększonego ryzyka supresji osi HPA. Alklometazonu w postaci kremu lub maści nie należy stosować w leczeniu pieluszkowego zapalenia skóry. Jeśli dzieci są leczone w okolicy pieluszkowej, należy unikać stosowania ściśle przylegających pieluch lub plastikowych majtek, ponieważ odzież ta może działać jak opatrunek okluzyjny i zwiększać ogólnoustrojowe wchłanianie leku.
Nie ma odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań dotyczących miejscowego stosowania alklometazonu w czasie ciąży. Miejscowe kortykosteroidy, w tym alklometazon, nie powinny być stosowane w dużych ilościach, na dużych powierzchniach lub przez dłuższy czas u kobiet w ciąży. Wytyczne zalecają stosowanie środków o łagodnym lub umiarkowanym działaniu zamiast silnych kortykosteroidów, które powinny być stosowane przez krótki czas. W przypadku stosowania silnie lub bardzo silnie działających kortykosteroidów miejscowych w trzecim trymestrze ciąży, szczególnie w przypadku stosowania dawki większej niż 300 g, zgłaszano ograniczenie wzrostu płodu i znacznie zwiększone ryzyko niskiej masy urodzeniowej. Kortykosteroidy są na ogół teratogenne u zwierząt laboratoryjnych, gdy są podawane ogólnoustrojowo w stosunkowo małych dawkach. Wykazano, że kortykosteroidy o silniejszym działaniu są teratogenne po zastosowaniu skórnym u zwierząt laboratoryjnych.
Według producenta nie wiadomo, czy miejscowe podawanie alklometazonu może powodować wystarczające wchłanianie ogólnoustrojowe, aby wytworzyć wykrywalne ilości w mleku matki podczas karmienia piersią. Jednak większość dermatologów podkreśla, że miejscowo stosowane kortykosteroidy mogą być bezpiecznie stosowane w okresie karmienia piersią. W przypadku stosowania miejscowego należy uważać, aby niemowlę nie miało bezpośredniego kontaktu z miejscem aplikacji, np. z piersią. Zgłaszano zwiększenie ciśnienia krwi u niemowlęcia, którego matka stosowała miejscowo maść kortykosteroidową o dużej mocy bezpośrednio na brodawki sutkowe. Należy rozważyć korzyści wynikające z karmienia piersią, ryzyko potencjalnej ekspozycji niemowlęcia na lek oraz ryzyko nieleczonego lub niewłaściwie leczonego stanu. Jeśli u niemowlęcia karmionego piersią wystąpi działanie niepożądane związane z lekiem przyjętym przez matkę, zaleca się, aby pracownicy służby zdrowia zgłosili to działanie niepożądane do FDA.
Prawidłowa odpowiedź zapalna na miejscowe zakażenia może być maskowana przez alklometazon. Stosowanie miejscowych kortykosteroidów w miejscach zakażenia, w tym gruźlicy skóry, zakażenia grzybiczego skóry oraz skórnego lub ogólnoustrojowego zakażenia wirusowego (np. zakażenia opryszczką, odrą, ospą wietrzną), należy rozpoczynać lub kontynuować tylko wtedy, gdy wdrożone zostanie odpowiednie leczenie przeciwzakaźne. Jeśli zakażenie nie reaguje na leczenie przeciwbakteryjne, należy przerwać jednoczesne stosowanie miejscowo stosowanego kortykosteroidu do czasu opanowania zakażenia. Miejscowe kortykosteroidy mogą opóźniać gojenie niezakażonych ran, takich jak owrzodzenia zastoinowe żył. Kortykosteroidy stosowane miejscowo nie powinny być stosowane w leczeniu trądziku pospolitego, trądziku różowatego lub okołoustnego zapalenia skóry, ponieważ mogą one nasilać te schorzenia.
Należy unikać narażenia oczu na działanie alklometazonu.
Kortykosteroidy stosowane miejscowo, takie jak alklometazon, powinny być stosowane przez krótki czas lub pod ścisłą kontrolą lekarską u pacjentów z oznakami istniejącego wcześniej zaniku skóry. Pacjenci geriatryczni mogą być bardziej narażeni na występowanie wcześniejszego zaniku skóry wtórnego do starzenia się. W przypadku stosowania miejscowych kortykosteroidów u pacjentów geriatrycznych bardziej prawdopodobne jest wystąpienie plamicy i uszkodzeń skóry, które mogą spowodować uniesienie skóry i tkanki podskórnej z powięzi głębokiej.
Topowe kortykosteroidy, takie jak alklometazon, należy stosować ostrożnie u pacjentów z cukrzycą. Zaostrzenie cukrzycy może wystąpić w przypadku ogólnoustrojowego wchłaniania kortykosteroidu stosowanego miejscowo. Stosowanie miejscowych kortykosteroidów może dodatkowo opóźnić gojenie się owrzodzeń skóry u pacjentów z cukrzycą.
Alclometasone jest przeciwwskazany u każdego pacjenta z nadwrażliwością na którykolwiek składnik preparatu w wywiadzie. Należy zachować ostrożność, jeśli w ogóle stosować u pacjentów z nadwrażliwością na inne kortykosteroidy w wywiadzie. Prawdziwa nadwrażliwość na kortykosteroidy występuje rzadko. Możliwe jest, choć również rzadkie, że u pacjentów z nadwrażliwością na alklometazon wystąpi krzyżowa nadwrażliwość na inne kortykosteroidy. Zaleca się, aby pacjenci, u których wystąpiła reakcja nadwrażliwości na jakikolwiek kortykosteroid, poddali się testom skórnym w celu ustalenia, czy istnieje nadwrażliwość na inny kortykosteroid, oraz powinni być uważnie monitorowani po podaniu jakiegokolwiek kortykosteroidu.
Do leczenia łagodnych do umiarkowanych objawów zapalnych zapalenia skóry reagującego na kortykosteroidy, takich jak atopowe zapalenie skóry, kontaktowe zapalenie skóry, złuszczające zapalenie skóry, zapalenie skóry wywołane przez rośliny takie jak trujący bluszcz lub łojotokowe zapalenie skóry (twarzy i okolic międzyrogówkowych), discoid lupus erythematosus (obszary twarzy i okolice międzyzębowe), wyprysk, ziarniniak obrączkowaty, intertrigo, liszaj płaski skóry, liszaj prosty przewlekły, polimorficzny rumień świetlny, świąd anogenitalny lub starczy, łuszczyca (obszary twarzy i okolice międzyzębowe) lub kseroza (faza zapalna):WAGA: Opatrunki okluzyjne mogą być wymagane w przewlekłych lub ciężkich przypadkach liszaja prostego przewlekłego, łuszczycy, wyprysku, atopowego zapalenia skóry lub przewlekłego wyprysku rąk. Silniejsze miejscowe kortykosteroidy i (lub) opatrunki okluzyjne mogą być konieczne w leczeniu tocznia rumieniowatego dyskoidalnego, liszaja płaskiego, ziarniniaka obrączkowatego, blaszek łuszczycowych i łuszczycy dłoni, podeszew, łokci lub kolan.
Dawkowanie miejscowe (krem lub maść):
Dorośli, młodzież i dzieci >= 1 rok: Nałożyć cienką warstwę na zmienione chorobowo miejsce 2-3 razy/dobę; delikatnie masować aż do zniknięcia leku. Początkowa odpowiedź na wyprysk lub łuszczycę pojawia się w ciągu 5-7 dni, a szczytowe efekty osiąga się po 14 dniach. Jeśli w ciągu 2 tygodni nie nastąpi poprawa, należy ponownie ocenić możliwości leczenia. U dzieci nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania przez okres dłuższy niż 3 tygodnie.
Niemowlęta: Bezpieczeństwo i skuteczność nie zostały ustalone.
Maksymalne limity dawkowania:
-Dorośli
Informacja o maksymalnym dawkowaniu niedostępna.
-Starsze osoby
Informacja o maksymalnym dawkowaniu niedostępna.
-Młodzież
Informacja o maksymalnym dawkowaniu niedostępna.
Dzieci
Nie należy przekraczać 3 tygodni leczenia.
Wieloraczki
Bezpieczeństwo i skuteczność nie zostały ustalone.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Szczegółowe wytyczne dotyczące dostosowania dawki w przypadku zaburzeń czynności wątroby nie są dostępne; wydaje się, że dostosowanie dawki nie jest konieczne.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Szczególne wytyczne dotyczące dostosowania dawki w zaburzeniach czynności nerek nie są dostępne; wydaje się, że nie ma konieczności dostosowania dawki.
*wskazania niezatwierdzone przez FDA
Deferasirox: (umiarkowane) Ponieważ u pacjentów przyjmujących deferasirox zgłaszano owrzodzenie żołądka i krwawienie z przewodu pokarmowego, należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z innymi lekami, o których wiadomo, że zwiększają ryzyko wystąpienia wrzodów trawiennych lub krwotoku z żołądka, w tym z kortykosteroidami.
Metyrapon: (Major) Leki, które wpływają na przysadkę mózgową lub czynność kory nadnerczy, w tym wszystkie terapie kortykosteroidowe, powinny być przerwane przed i podczas badania metyraponem. Pacjenci przyjmujący nieumyślnie dawki kortykosteroidów w dniu testu mogą wykazywać nienormalnie wysokie podstawowe poziomy kortyzolu w osoczu i zmniejszoną reakcję na test. Chociaż ogólnoustrojowe wchłanianie miejscowych kortykosteroidów jest minimalne, należy rozważyć czasowe odstawienie tych produktów, jeśli to możliwe, aby zmniejszyć możliwość zakłócenia wyników testu.
Topowe kortykosteroidy wykazują właściwości przeciwzapalne, przeciwświądowe i obkurczające naczynia krwionośne. Na poziomie komórkowym, kortykosteroidy indukują peptydy zwane lipokortynami. Lipokortyny antagonizują fosfolipazę A2, enzym, który powoduje rozpad błon lizosomalnych leukocytów w celu uwolnienia kwasu arachidonowego. Działanie to zmniejsza późniejsze powstawanie i uwalnianie endogennych mediatorów zapalenia, w tym prostaglandyn, kinin, histaminy, enzymów liposomalnych i układu dopełniacza. Wczesne działanie przeciwzapalne miejscowych kortykosteroidów obejmuje hamowanie ruchu i aktywności makrofagów i leukocytów w obszarze objętym stanem zapalnym poprzez odwrócenie rozszerzenia i przepuszczalności naczyń krwionośnych. Późniejsze procesy zapalne, takie jak wytwarzanie naczyń włosowatych, odkładanie kolagenu, tworzenie keloidów (blizn) są również hamowane przez kortykosteroidy. Klinicznie działania te odpowiadają zmniejszeniu obrzęku, rumienia, świądu, tworzenia się blaszek miażdżycowych i łuszczenia się zmienionej chorobowo skóry.
Alklometazon jest stosowany miejscowo w postaci kremu lub maści. Po dostaniu się do krążenia ogólnoustrojowego, alklometazon jest metabolizowany w wątrobie, ale metabolizm ogólnoustrojowy nie został w pełni określony. Po metabolizmie wątrobowym metabolity alklometazonu są wydalane przez nerki.
-Farmakokinetyka swoista dla drogi podania
Droga miejscowa
Zakres przezskórnego wchłaniania kortykosteroidów stosowanych miejscowo zależy od wielu czynników, w tym od nośnika farmaceutycznego i integralności naskórka. U zwykłych ochotników około 3% dawki alklometazonu jest wchłaniane w ciągu 8 godzin kontaktu z nieuszkodzoną skórą. Wchłanianie po zastosowaniu miejscowym alklometazonu jest zwiększone w miejscach, w których występują uszkodzenia skóry, stany zapalne lub okluzja, lub w miejscach, w których warstwa rogowa naskórka jest cienka, takich jak powieki, narządy płciowe, pachy i twarz. Stosowanie opatrunków okluzyjnych podczas stosowania alklometazonu zwiększa penetrację w głąb skóry i może zwiększać prawdopodobieństwo wchłaniania ogólnoustrojowego. Maści mają działanie nawilżające, są lipofilne i zwiększają przenikanie alklometazonu do skóry. Ponieważ alklometazon zawiera podstawioną grupę 17-hydroksylową, nie jest metabolizowany w skórze. Wielokrotne stosowanie powoduje kumulację efektu depot w skórze, co może prowadzić do wydłużenia czasu działania i zwiększenia wchłaniania ogólnoustrojowego. Stężenie alklometazonu we krwi jest zwykle poniżej poziomu wykrywalności.