Cel: Określenie, na podstawie najlepszych dostępnych dowodów, skuteczności i bezpieczeństwa mizoprostolu podawanego dopochwowo lub doustnie w celu uzyskania dojrzałości szyjki macicy lub indukcji porodu w trzecim trymestrze ciąży.
Metody: Badania kliniczne nad mizoprostolem stosowanym do dojrzewania szyjki macicy lub indukcji porodu w trzecim trymestrze ciąży zostały zidentyfikowane z rejestru badań randomizowanych prowadzonego przez Cochrane Pregnancy and Childbirth Group. Wszystkie zidentyfikowane badania były rozważane do włączenia do przeglądu zgodnie z wcześniej ustalonym protokołem. Pierwszorzędowe wyniki zostały wybrane pod kątem skuteczności klinicznej (poród w ciągu 24 godzin) i bezpieczeństwa (hiperstymulacja macicy, cięcie cesarskie, poważna zachorowalność matki i noworodka) i zostały określone a priori. Wszystkie metaanalizy opierały się na zasadzie intention-to-treat. W przypadku braku heterogeniczności statystyki zbiorcze zostały wyrażone jako typowe ryzyko względne (RR) i 95% przedział ufności (CI).
Wyniki: Mizoprostol dopochwowy: jedno małe badanie wykazało, że stosowanie mizoprostolu powoduje bardziej efektywne dojrzewanie szyjki macicy i zmniejsza zapotrzebowanie na oksytocynę w porównaniu z placebo. W porównaniu z oksytocyną, mizoprostol był bardziej skuteczny w indukcji porodu. Względne ryzyko niepowodzenia w osiągnięciu porodu drogą pochwową w ciągu 24 godzin wynosiło 0,48 (95% CI 0,35 do 0,66). Jednakże ryzyko względne dla hiperstymulacji macicy z lub bez zaburzeń rytmu serca płodu wynosiło odpowiednio 2,54 (95% CI 1,12 do 5,77) i 2,96 (95% CI 2,11 do 4,14). W trzech z czterech badań, które badały kobiety z nienaruszonymi błonami płodowymi i niekorzystnym stanem szyjki macicy, niepowodzenie w osiągnięciu porodu drogą pochwową w ciągu 24 godzin było zredukowane z misoprostolem w porównaniu z innymi prostaglandynami (RR 0.71, 95% CI 0.62 do 0.81). Mizoprostol był związany ze zwiększoną hiperstymulacją macicy zarówno bez zmian w rytmie serca płodu (RR 1.67, 95% CI 1.30 do 2.14), jak i z towarzyszącymi zmianami w rytmie serca płodu (RR 1.45, 95% CI 1.04 do 2.04). Nie było również wzrost smółki zabarwione płynu owodniowego po pochwy misoprostol (RR 1.38, 95% CI 1.06 do 1.79). Misoprostol doustny: jedno małe badanie sugeruje, że w porównaniu z placebo, misoprostol doustny zmniejsza zapotrzebowanie na oksytocynę i skraca czas między indukcją a porodem. W porównaniu z innymi prostaglandynami jedna mała próba wykazała zmniejszone zapotrzebowanie na oksytocynę z doustnym mizoprostolem. Dwa badania porównały misoprostol doustny z pochwowym, stosując różne dawki. Nie wykazano istotnych różnic.
Wnioski: Ogólnie rzecz biorąc, mizoprostol wydaje się być bardziej skuteczny niż konwencjonalne metody dojrzewania szyjki macicy i indukcji porodu. Chociaż nie wykazano różnic w wynikach perinatalnych, badania nie były wystarczająco duże, aby wykluczyć możliwość wystąpienia nieczęstych poważnych działań niepożądanych. W szczególności wzrost hiperstymulacji macicy z płodu zmiany częstości akcji serca po mizoprostolu jest powodem do niepokoju. Jest możliwe, że jeśli wystarczające liczby są badane, niedopuszczalnie wysoka liczba poważnych zdarzeń niepożądanych, w tym pęknięcie macicy i asfiksji płodu śmierci może wystąpić. Dane w chwili obecnej nie są wystarczająco solidne, aby rozwiązać problem bezpieczeństwa. Tak więc, mimo że misoprostol jest obiecującym, wysoce skutecznym, niedrogim i wygodnym środkiem do indukcji porodu, nie może być zalecany do rutynowego użycia na tym etapie. Niższe dawki misoprostolu powinny być dalej badane.