Francja utrzymuje ścisłą tradycję sekularyzmu i nie zbiera oficjalnie danych na temat przynależności religijnej od czasu narodowego spisu powszechnego w 1972 roku. Z tego powodu dyskusja na temat składu religijnego francuskiego społeczeństwa może być dość skomplikowana. Szacuje się, że 63-66% populacji identyfikuje się jako katolicy, 7-9% jako muzułmanie, 0,5-0,75% jako żydzi, 0,5-0,75% jako buddyści i 0,5-1% jako wyznawcy innych religii. Uważa się, że kolejne 23-28% populacji nie jest związane z żadną religią.
Laїcité (sekularyzm)
Koncepcja laїcité jest uważana przez wielu za istotną część tego, co oznacza bycie obywatelem francuskim. Zgodnie z paragrafem wstępnym Konstytucji francuskiej (1958), „Francja jest niepodzielną, świecką, demokratyczną i społeczną Republiką” („La France est une République indivisible, laïque, démocratique et sociale”). Słowo „laïque” jest często tłumaczone na język angielski jako „secular”; nie oddaje to jednak tego samego sensu tego słowa. Laїcité (sekularyzm) można zdefiniować jako całkowitą izolację i oddzielenie sfery religijnej od sfery publicznej. Oznacza to, że teoretycznie brak jest zaangażowania religijnego w sprawy państwowe i odwrotnie. Na przykład, za poważny błąd uznano by dyskutowanie przez nauczyciela o religii w szkole publicznej.
Laїcité oddaje powszechny stosunek państwa francuskiego i Francuzów do religii. Na przykład wielu uważa, że powinien istnieć całkowity rozdział między życiem publicznym obywatela a jego prywatną praktyką religijną. Chociaż podstawowym celem laїcité jest promowanie wolności myśli i ekspresji religijnej, w niektórych przypadkach uniemożliwia ona swobodne praktykowanie religii. W 2004 r. wprowadzono zakaz noszenia wszelkich widocznych symboli religijnych w szkołach publicznych, skutecznie zakazując noszenia hidżabów, kipy (czapek) i krucyfiksów (wśród innych widocznych elementów odzieży religijnej). Zakaz ten spowodował, że niektórzy zinterpretowali go jako ingerencję rządu w życie religijne obywateli.
Temat laїcité jest przedmiotem debaty w całym kraju. Wielu domaga się rewizji podejścia do laїcité, ponieważ społeczeństwo francuskie staje się coraz bardziej heterogeniczne i wieloreligijne. Jest wielu, którzy uważają, że religia jest całościowym sposobem życia, a nie odrębnym aspektem, oddzielonym od innych części życia. W tym sensie niektórzy twierdzą, że Francja jest państwem świeckim, ale niekoniecznie społeczeństwem świeckim, w którym niektórzy członkowie uważają, że religia nie jest oddzielona od spraw publicznych.
Katolicyzm we Francji
Katolicyzm był kiedyś religią państwową Francji i nadal jest podstawową religią w społeczeństwie francuskim. Na większości obszaru kraju, wspólnoty rozpoczęły działalność jako parafie. Dziś wiele wiejskich wiosek postrzega budynek lokalnego kościoła jako symbol lokalnej tożsamości. Katolicyzm nadal odgrywa znaczącą rolę w społeczeństwie francuskim. Dzwon kościelny bije na znak śmierci i ślubu. Wiele osób chrzci swoje niemowlęta, a większość prywatnego szkolnictwa we Francji to szkoły rzymskokatolickie.
Wielu katolików ma poczucie, że kościół pomaga podtrzymywać tradycyjne wartości rodzinne, autorytet i poczucie ładu moralnego w społeczeństwie. Jednakże, biorąc pod uwagę powszechność laїcité w społeczeństwie francuskim, wielu woli praktykować swoją wiarę religijną poza instytucjami religijnymi. Tylko mniejszość tych, którzy identyfikują się jako katolicy, regularnie uczęszcza i uczestniczy we wspólnych kultach religijnych.
Islam we Francji
Islam jest uważany za drugą co do wielkości religię we Francji, po katolicyzmie. Największa liczba muzułmanów wyemigrowała do Francji w latach 50. i 60. XX wieku w okresie dekolonizacji. Wielu z tych imigrantów pochodziło z Maghrebu (północno-zachodnia Afryka) – mianowicie z Algierii, Maroka i Tunezji. Obecnie Francja ma jedną z największych populacji muzułmańskich w Unii Europejskiej. Ci, którzy wyemigrowali do Francji, czują, że religia ta jest częścią ich kultury. Rzeczywiście, wielu z młodego pokolenia muzułmanów często przyjmuje islam jako tożsamość kulturową.
Judaizm we Francji
Francja ma również największą społeczność żydowską w Unii Europejskiej. Wydarzenia II wojny światowej wywarły znaczący wpływ na społeczność żydowską we Francji. Kraj potrzebował wielu dziesięcioleci, aby się odbudować. We współczesnej Francji, społeczność żydowska nadal składa hołd swojemu duchowemu i religijnemu dziedzictwu poprzez przekazywanie tradycji i wiedzy z pokolenia na pokolenie w obrębie swojej rodziny.