Heading

Czy dziecko z autyzmem może być nauczone korzystania z nocnika?

Dzieci z autyzmem mogą być nauczone korzystania z toalety, o ile nie mają żadnych problemów medycznych, które uniemożliwiają im oddawanie moczu lub stolca. Niektóre oznaki wskazujące na to, że dziecko ma problemy urologiczne to:
– Cuchnący mocz
– Zbyt częste lub zbyt rzadkie oddawanie moczu
– Niezdolność do trzymania moczu
– Obserwowanie dyskomfortu, kiedy dziecko oddaje mocz lub wypróżnia się
– Stolce, które są małe, twarde, suche i bolesne do oddania
– Wypróżnianie się mniej niż dwa razy w tygodniu
Przed rozpoczęciem procesu treningu toaletowego z dziećmi z autyzmem, zaleca się, aby pediatra potwierdził badaniem fizycznym, że nie ma żadnych problemów medycznych.

W jakim wieku dziecko z autyzmem może być szkolone w zakresie korzystania z toalety?

Nie ma określonego wieku, w którym należy rozpocząć naukę korzystania z toalety u dzieci ze spektrum autyzmu, ponieważ każde dziecko ma inne potrzeby i inne umiejętności.
Zamiast skupiać się na wieku, skup się na umiejętnościach dziecka. Poniżej znajduje się lista pięciu pytań, które określają, czy dzieci z autyzmem są gotowe do rozpoczęcia treningu toaletowego.
1. Czy dziecko posiada umiejętności motoryczne drobne i duże, aby wykonać rutynowe czynności toaletowe?
2. Czy dziecko może ściągnąć spodnie i bieliznę oraz podciągnąć spodnie i bieliznę z niewielką lub żadną pomocą?
3. Czy dziecko może naśladować czynności? (np. siadanie na toalecie, podcieranie się itp.)
4. Czy dziecko potrafi wskazać, gdzie w jego/jej domu znajduje się łazienka?
5. Czy dziecko potrafi usiąść na toalecie z siedziskiem do nauki korzystania z nocnika lub na nocniku przejściowym bez oporu?

Jakie są oznaki, że dziecko z autyzmem jest gotowe do nauki korzystania z nocnika?

Gdy dzieci z autyzmem są gotowe do nauki korzystania z toalety, zaczynają wykazywać „Trzy oznaki gotowości” wymienione poniżej:
1. Nie lubią uczucia mokrej lub zabrudzonej pieluchy lub podciągania się i pokażą to zdejmując mokrą lub zabrudzoną pieluchę/pociąganie się i wyrażą niezadowolenie z bycia mokrym lub zabrudzonym i będą chciały być zmienione.
2. Wykazują zainteresowanie toaletą siadając na niej, spłukując ją lub obserwując jak dorosły z niej korzysta
3. Zabiorą dorosłego do łazienki po czystą pieluszkę lub pieluchę
4.się

Przygotuj się do udanego treningu nocnikowego

Sukces w treningu toaletowym dzieci z zaburzeniami ze spektrum wymaga wiele przemyśleń i wstępnego planowania. Nieprzygotowanie może prowadzić do frustracji zarówno rodzica jak i dziecka. Szkolenie przebiega w fazach, z których dwie pierwsze to Faza Planowania i Faza Ustawiania.

Faza Planowania

Podczas Fazy Planowania, istotne jest zebranie wszystkich najważniejszych materiałów potrzebnych do pozytywnego doświadczenia. Poniżej znajduje się lista 10 najważniejszych przedmiotów potrzebnych przed rozpoczęciem procesu szkolenia toaletowego.

1. Siedzenie na nocnik ze stołkiem lub nocnik przejściowy

2. Kup dużo bielizny (wartej dwa tygodnie) z ulubionymi postaciami dziecka

3. Timer

4. Chusteczki

5. Dużo płynów i słonych potraw (kup ulubione napoje i słone potrawy dziecka)

6. Wsparcie wizualne – stwórz wizualną sekwencję rutyny toaletowej krok po kroku z rzeczywistymi obrazkami lub za pomocą ikon Systemu Wymiany Obrazków (PECS).

7. Kup koszyk i wypełnij go zabawami, które dziecko polubi, takimi jak zabawki, książki, bańki, itp. Czynności te mogą zapewnić dziecku rozrywkę podczas siedzenia na toalecie.

8. Stwórz pojemnik na wzmocnienia i wypełnij go ulubionymi słodyczami dziecka, smakołykami, zabawkami, naklejkami, iPadem, itp. Dziecko ma mieć dostęp do tych przedmiotów tylko za pomyślne skorzystanie z toalety i nie powinno mieć do nich dostępu w ciągu dnia.

9. Zrób wykres danych, aby śledzić czas, kiedy dziecko jest zabierane do łazienki i czy jest W= mokre, D= suche, lub czy ma BM= ruchy jelit.

10. Znajdź książki o szkoleniu toaletowym i/lub stwórz społeczną opowieść o sposobach korzystania z toalety. Wiele aplikacji (APP) zawierających historie społeczne i książki jest dostępnych w Internecie. Wybierz książki i aplikacje, które dziecko lubi i wzbudzają jego/jej zainteresowanie.

Faza Ustawiania

Po zebraniu elementów z Fazy Planowania, nadszedł czas na Fazę 2 – Fazę Ustawiania. Wybierz jedną łazienkę w domu, w której dziecko czuje się najlepiej i wyznacz ją jako łazienkę treningową. Spraw, by była zachęcająca i gotowa do treningu nocnikowego przez:

1. Umieszczenie sedesu i taboretu na sedesie lub przejściowego nocnika w łazience.

2. Umieszczenie bielizny, chusteczek i minutnika w pokoju.

3. Umieszczenie koszyka na zajęcia w zasięgu ręki dziecka, tak aby miało do niego dostęp siedząc na sedesie.

4. Ukrycie pojemnika na wzmocnienie w pokoju, gdzie dziecko nie ma dostępu do przedmiotów wzmacniających.

5. Powieszenie wizualnej sekwencji rutynowych czynności w łazience, gdzie dziecko może ją zobaczyć.

6. Przyklejenie arkusza danych na ścianie poza pokojem.

Faza Wdrażania Treningu Nocnika

Faza Wdrażania jest trzecią fazą w procesie treningu nocnika. Ważne jest, aby pamiętać, że ta faza wymaga czasu, struktury, konsekwencji i dużo cierpliwości. Im więcej struktury i konsekwencji mają dzieci z autyzmem, tym większy sukces odniosą w treningu nocnikowym. Na początek, ustal datę rozpoczęcia nauki korzystania z nocnika. Upewnij się, że jest to czas, w którym dziecko nie ma zaplanowanych wielu zajęć lub w najbliższym czasie planuje podróż. Sugerowany czas na rozpoczęcie nauki korzystania z nocnika to przerwa wiosenna lub początek lata. Po wybraniu daty rozpoczęcia, przygotuj swoje dziecko na tydzień przed, tworząc wizualny kalendarz odliczania i zacznij czytać dziecku książki o szkoleniu nocnikowym i/lub historie społeczne o szkoleniu nocnikowym.

Rozpocznij proces szkolenia toaletowego z samego rana, organizując „Potty Party”. Na tej imprezie powiedz „pa pa” pieluchom lub pieluchomajtkom, a „witaj” bieliźnie. Kup bieliznę z postaciami, które dziecko lubi, wskaż je dziecku i pozwól mu poczuć, że jest sucha. Zachęcaj dziecko do pozostania suchym i mów mu, że siusiu i kupa idą do toalety. Używaj prostego, pozytywnego języka, takiego jak: „Dobrze, że pozostajesz suchy” i „Siusiu do nocnika, kupa do nocnika”. Pokaż dziecku przedmioty w koszu wzmocnień i wyjaśnij, że dostanie te przedmioty, kiedy siusiu i kupa trafią do toalety.

Uwaga dodatkowa: Dopóki dzieci z autyzmem nie zostaną skutecznie przeszkolone w zakresie korzystania z nocnika, mogą nosić pieluchę lub tampon na drzemki i na dobranoc.

Jak tylko dziecko zacznie chodzić w bieliźnie, należy rozpocząć proces szkolenia w zakresie korzystania z nocnika krok po kroku wymieniony poniżej:

Krok 1: Zachęcaj dziecko do jedzenia słonych pokarmów, które powodują pragnienie, więc dziecko prawdopodobnie będzie pić więcej płynów. Proponuj dziecku jego/jej ulubione napoje przez cały dzień, aby zwiększyć ilość wypijanych płynów. JEŚLI dziecko lubi owoce i warzywa, zachęcaj je do ich jedzenia przez cały dzień.

Krok 2: Ustaw minutnik na 20 minut i konsekwentnie zabieraj dziecko do toalety co 20 minut. Zaznacz na arkuszu danych czas, kiedy dziecko jest zabierane do łazienki i czy jest W=mokre, D=suche, czy ma BM=wypróżnienie, kiedy jest zabierane do łazienki. Jeżeli bielizna jest mokra lub dziecko ma wypróżnienie w bieliźnie, ważne jest, aby się nie denerwować. Zachowaj spokój i neutralnym głosem wskaż, że miał/a wypadek z siusiu lub kupą w bieliźnie i powiedz: „Siusiu idzie do nocnika” lub „Kupa idzie do nocnika”. Poproś dziecko, aby usiadło na toalecie i przynieś świeżą parę bielizny. Jeśli dziecko jest suche, wzmocnij je werbalnie mówiąc: „Dobra robota, pozostań suchy”. Poproś dziecko, aby poczuło swoją bieliznę i daj mu coś z kosza na nagrody za pozostanie suchym.

Krok 3: Ustaw minutnik na pięć minut i poproś dziecko, aby usiadło na toalecie. Zapewnij dziecku rozrywkę, czytając mu lub bawiąc się zabawkami z koszyka aktywności. Jeśli dziecko osiągnie sukces, wzmocnij go, mówiąc: „Dobre siusiu lub kupa do nocnika” i natychmiast wzmocnij go czymś z kosza wzmocnień. Następnie użyj mokrych chusteczek lub papieru toaletowego, aby wytrzeć dziecko i zakończyć procedurę załatwiania się. Jeżeli dziecku nie uda się to, poproś je, aby dotknęło bielizny i przypomnij mu, aby pozostało suche. Zapisz na arkuszu danych, czy dziecko ma (-) = brak powodzenia lub (+P lub +BM) = powodzenie w siusianiu lub powodzenie w wypróżnianiu się w toalecie.

Krok 4: Powtarzaj proces aż do pory snu i załóż dziecku pieluszkę lub pulowerek.

Po kilku dniach zacznie się tworzyć wzór. Dzieci z autyzmem będą sikać lub robić kupę częściej rano lub po południu. Po dwóch dniach konsekwentnego odnoszenia sukcesów w toalecie, zacznij zmniejszać ilość przyjmowanych przez dziecko płynów i wydłużać czas, w którym dziecko jest zabierane do łazienki z każdych 20 minut do 30 minut, do 45 minut, do godziny. Kiedy twoje dziecko ma więcej sukcesów niż wypadków, jest ono na swojej drodze do bycia wyszkolonym w korzystaniu z toalety.

Dodatkowe wskazówki dotyczące szkolenia w zakresie korzystania z toalety

Gdy dzieci z autyzmem z powodzeniem sikają i robią kupę w toalecie przez tydzień, zacznij pracować nad dodatkowymi krokami szkolenia w zakresie korzystania z toalety.

Nauczanie dziecka aby prosiło o skorzystanie z toalety

Czy dzieci z autyzmem są werbalne czy niewerbalne, ważne jest aby nauczyć je jak komunikować się kiedy muszą skorzystać z toalety. Zanim dziecko wejdzie do łazienki, zachęć je do zakomunikowania, że potrzebuje skorzystać z toalety. Istnieje wiele werbalnych i niewerbalnych sposobów, aby zachęcić dzieci z autyzmem do zakomunikowania, że muszą skorzystać z toalety.

Werbalnie- Zachęć dziecko do powiedzenia, „Nocnik” lub „Chcę do nocnika.”

Znak- Zachęć dziecko do podpisania słowa „Nocnik.”

PECS- Użyj Systemu Wymiany Obrazków (Picture Exchange Communication System) i miej ikonę nocnika łatwo dostępną i zachęć dziecko do zdobycia ikony nocnika i podania jej dorosłemu.

Jeśli dziecko spontanicznie zakomunikuje „nocnik”, należy to uhonorować i natychmiast zabrać je do łazienki i wzmocnić dziecko za zakomunikowanie potrzeby skorzystania z łazienki.

Niezależność

Gdy dzieci z autyzmem czują się komfortowo i z powodzeniem sikają i robią kupę w toalecie, zachęcaj je do zakończenia rutynowej toalety poprzez zachęcanie dziecka do samodzielnego podcierania się, spłukiwania toalety i podciągania spodni. Pokaż dziecku wizualną sekwencję rutynowego korzystania z nocnika i powoli wygaszaj swoje fizyczne i słowne zachęty. Zamiast używać pojemnika wzmacniającego do sikania i robienia kupy w toalecie, wzmacniaj dziecko, kiedy wykona całą rutynę łazienkową samodzielnie.

Mycie rąk

Gdy dzieci z autyzmem są już nauczone korzystania z nocnika, zakończ rutynę z nocnikiem ucząc je jak myć ręce po skorzystaniu z łazienki. Stwórz wizualną sekwencję rutyny mycia rąk krok po kroku z rzeczywistymi obrazkami lub używając ikon Systemu Wymiany Obrazków (PECS). Umieść ją przed umywalką w łazience. Sekwencja mycia rąk jest następująca:

1. Włącz wodę

2. Nałóż mydło na ręce

3. Wetrzyj mydło w ręce

4. Spłucz ręce

5. Wyłączyć wodę

6. Wysuszyć ręce

Nie ucz w tym samym czasie nauki czystości i mycia rąk. Byłoby to przytłaczające zarówno dla rodziców, jak i dla dzieci z autyzmem. Chcesz, aby trening nocnikowy był pozytywnym doświadczeniem, a nauczanie zbyt wielu umiejętności naraz jest niezwykle przytłaczające dla dziecka i nastawia je na porażkę. Trening nocnika to proces krok po kroku. Gdy dziecko opanuje pierwszy krok, można dodać kolejne. To tylko przyczyni się do sukcesu w nauce korzystania z nocnika.

Generalizacja

Dzieci z autyzmem uwielbiają przewidywalność i rutynę. Możesz zauważyć, że dziecko chodzi tylko do łazienki używanej do treningu nocnikowego. Kiedy dziecko poczuje się komfortowo z rutyną treningu nocnikowego, zachęcaj je do korzystania z innych łazienek w domu. Idź do domów rodziny i przyjaciół i zachęć go/ją do korzystania z ich łazienek. Stale wzmacniaj dziecko, gdy korzysta z różnych łazienek. Pamiętaj, że trening nocnikowy to proces krok po kroku.

Obawy związane z treningiem korzystania z nocnika

Poniżej znajdują się niektóre z powszechnych pytań i obaw związanych z treningiem korzystania z nocnika przez dzieci z autyzmem oraz strategie, które mogą pomóc.

Co jeśli moje dziecko boi się toalety i nie chce na niej usiąść lub się do niej zbliżyć?

Gdy dzieci z autyzmem boją się toalety, należy użyć nocnika przejściowego i zachęcić je do siadania na nim. Być może trzeba będzie posadzić je na nim poza łazienką i powoli przenieść do łazienki. Wzmacniaj swoje dziecko za siedzenie na nocniku przejściowym przez 10 sekund, 20 sekund, 30 sekund itd. Kiedy dziecko potrafi już siadać na przejściowym nocniku, zachęć je do siadania na „dużym nocniku”. Najpierw każ mu usiąść na sedesie z deską w dół. Następnie każ dziecku usiąść na sedesie z podniesionym siedzeniem na nocniku. Zacznij od posadzenia dziecka na sedesie na 10 sekund, a następnie wzmocnij je. Zwiększaj czas, przez jaki dziecko siedzi na toalecie, aż będzie mogło wygodnie usiąść. Nie zniechęcaj się, ponieważ proces ten może trwać wiele tygodni. Ale z konsekwencją, twoje dziecko w końcu poczuje się komfortowo siedząc na toalecie.

Co jeśli moje dziecko ma nadmierne zainteresowanie spłukiwaniem toalety?

Wyjaśnij dziecku, że spłukiwanie jest tylko wtedy, gdy w toalecie jest siusiu lub kupa i zabroń dziecku spłukiwania toalety zamykając drzwi i umieszczając wizualny znak stopu na toalecie.

Co jeśli moje dziecko ma strach przed spłukiwaniem toalety?

Boja przed spłukiwaniem toalety jest bardzo powszechna u dzieci z autyzmem. Dźwięk spłukiwania może być głośny i przerażający dla dzieci i może przytłoczyć ich system sensoryczny. Jeśli Twoje dziecko boi się spłukiwania toalety, nie spłukuj jej podczas treningu nocnikowego. Poczekaj, aż dziecko wyjdzie z pokoju, aby spłukać toaletę. Kiedy dziecko jest już nauczone korzystania z nocnika i czuje się komfortowo w łazience, poproś je, aby stanęło przed łazienką, kiedy spłukujesz toaletę. Następnie każ mu stać w łazience, nosząc zatyczki do uszu lub słuchawki podczas spłukiwania toalety. Na koniec niech Twoje dziecko z autyzmem samo spłucze toaletę. W końcu twoje dziecko z autyzmem przyzwyczai się do dźwięku spłukiwania toalety i będzie się go mniej bało.

Co jeśli moje dziecko chce się bawić papierem toaletowym?

Jeśli dziecko z autyzmem bawi się papierem toaletowym, trzymaj go poza jego zasięgiem i dawaj mu go tylko po zrobieniu siusiu lub kupy. Naucz swoje dziecko „zasady”, że papier toaletowy jest używany tylko do wycierania się po zrobieniu siusiu lub kupy.

Co jeśli moje dziecko lubi bawić się wodą toaletową?

Bawienie się wodą toaletową oznacza, że dzieci z autyzmem mają potrzebę sensoryczną, która nie jest zaspokojona. Wyznacz w domu odpowiednie miejsca, w których dziecko może bawić się wodą, takie jak umywalka, wanna lub mały basen na zewnątrz. Zabroń dostępu do toalety, zamykając drzwi łazienki i umieszczając na niej wizualny znak zakazu. Dzieci ze spektrum autyzmu, które bawią się wodą w toalecie nie są gotowe do nauki korzystania z nocnika. Twoje dziecko nie będzie gotowe dopóki nie nauczy się odpowiednich miejsc do zabawy z wodą.

Co jeśli moje dziecko boi się wypróżnić w toalecie i dostaje zaparcia?

Jest to bardzo częste dla dzieci z autyzmem aby wstrzymać wypróżnienie podczas nauki korzystania z nocnika. Często dzieci czekają, aż dostaną pieluchę lub podciągną się w nocy, aby móc zrobić w niej kupę. Jeśli tak się stanie, nie zniechęcaj się, ponieważ sikanie i robienie kupy to dwie różne części treningu toaletowego. Pierwszym krokiem jest doprowadzenie do tego, by dziecko z powodzeniem siusiało do toalety. Kiedy twoje dziecko ze spektrum autyzmu będzie sikać do toalety przez 90 procent czasu, wtedy możesz rozpocząć trening kupy. Użyj tej samej procedury szkolenia nocnika, jednak zidentyfikuj, o jakiej porze dnia dziecko ma wypróżnienie i zacznij zabierać dziecko do łazienki w tym czasie. Zachęcaj dziecko do siedzenia na toalecie i „robienia kupy w toalecie”. Ponadto, każ swojemu dziecku pić dużo płynów i podawaj mu pokarmy z dużą ilością błonnika. Chcesz, aby stolce Twojego dziecka były miękkie, aby łatwo wychodziły. Kiedy Twoje dziecko z autyzmem zrobi kupę w toalecie, nagradzaj je specjalną nagrodą. Jeśli twoje dziecko regularnie cierpi na zaparcia, być może będziesz musiał skonsultować się z lekarzem w sprawie odpowiedniego rozwiązania tej sytuacji.

Co jeśli mój syn ma trudności ze staniem podczas oddawania moczu?

Jeśli twój syn jest przyzwyczajony do siedzenia podczas oddawania moczu, możesz nauczyć go jak oddawać mocz stojąc, dostarczając mu wizualną tabelę jak chłopcy korzystają z toalety. Jeśli boi się lub nie chce dotykać swoich intymności, możesz poprosić zaufanego męskiego członka rodziny, aby pokazał, jak celować w muszlę klozetową. Możesz również użyć pewnych przedmiotów docelowych, takich jak kolorowy papier toaletowy lub papierowa łódka, aby zachęcić go do oddawania moczu do muszli.

Kiedy się poddać lub zrobić przerwę

Trening czystości u dzieci z autyzmem może zająć dużo czasu. Dopóki dziecko robi postępy i jest to pozytywne doświadczenie, kontynuuj ten proces. Jeśli jednak dziecko staje się odporne na chodzenie do łazienki lub siadanie na toalecie, lub jeśli dziecko ma więcej wypadków w bieliźnie niż sukcesów w toalecie przez ponad tydzień, należy przerwać trening toaletowy. Są to wskaźniki, że dziecko nie jest gotowe do nauki korzystania z nocnika. W tym czasie należy zrobić przerwę od nauki korzystania z nocnika na co najmniej trzy miesiące i powrócić do niej w innym czasie. Nie myśl o tym jako o porażce, ale jako o tym, że zarówno rodzic, jak i dziecko nie są gotowi. Gdy wszyscy będą gotowi, trening na nocniku będzie łatwym i pozytywnym doświadczeniem.

Podsumowanie

Trening nocnikowy dzieci z autyzmem może być bardzo trudnym procesem. Jednakże, planując z wyprzedzeniem i posiadając odpowiednie materiały, można to zrobić. Ponadto, struktura, konsekwencja i cierpliwość również przyczyniają się do udanego treningu nocnikowego. Trening nocnika może być pozytywnym i satysfakcjonującym doświadczeniem zarówno dla rodzica, jak i dziecka. Jest to znaczące osiągnięcie i jeden krok bliżej do niezależności. Pamiętaj, że cierpliwość i pozytywna postawa prowadzą do sukcesu w szkoleniu na nocnik!