Een volledig begrip van de rol van de bulbus olfactorius bij zoogdieren in de sensorische verwerking is moeilijk te verkrijgen ondanks vele gedetailleerde studies over de anatomie en fysiologie. Verschillende lijnen van recent bewijs in de context van eerdere kennis hebben nieuwe inzichten verschaft in de bulbar mechanismen van olfactorische codering. De uitgangscellen van de bulbus olfactorius ontvangen een gelokaliseerde olfactorische zenuwinput en interneuronale input via dendrodendritische synapsen op verschillende sets van dendrieten. De ruimtelijke rangschikking van granule cel contacten op uitgang cel basale dendrieten suggereert dat laterale remmende interacties kunnen optreden tussen naburige uitgang cellen. De input van olfactorische receptorcel axonen naar de bol heeft ook ruimtelijke ordening, maar vertegenwoordigt geen exacte kaart van het receptor oppervlak. Recente studies met antilichamen en lectines suggereren dat verschillende groepen axonen van chemisch vergelijkbare receptorcellen zich verzamelen in bepaalde glomeruli, zelfs als de axonen afkomstig zijn van cellen die niet aaneengesloten in de mucosa liggen. Elektrofysiologische studies zijn begonnen om de deelname van ruimtelijk georganiseerde circuits in olfactorische verwerking te onderzoeken. De mate waarin naburige uitgang cellen reageren vergelijkbaar met geur stimulatie, bijvoorbeeld, hangt af van de afstand tussen de cellen, met die verder uit elkaar tonen complementaire reacties. Ook kan een enkele uitgang cel tonen 2 of meer verschillende temporele reactiepatronen wanneer verschillende geuren worden gepresenteerd. Intracellulaire opnamen geven aan dat deze reacties worden gevormd door IPSPs. Elektrische stimulatie tijdens dergelijke opnamen blijkt dat sommige mitralis cellen worden opgewonden door zenuwingangen dicht bij hun glomerulaire tufts, terwijl ze worden geremd door zenuwingangen naar andere delen van de bol. Ten slotte, opnamen van granule en periglomerulaire cellen wijzen op hun potentieel in het mediëren van componenten van uitgang cel geur reacties. Deze overwegingen suggereren dat de bulbus olfactorius voert een ruimtelijk gebaseerde analyse van de informatie die afkomstig is van de receptorcellen. Terwijl de ruimtelijke organisatie van de bulbus olfactorius is waarschijnlijk niet getrouw vertegenwoordigd in de projecties naar de olfactorische cortex, bulbocorticale projecties zijn niet willekeurig. Het feit dat ruimtelijke factoren bestaan op elk van deze niveaus in het olfactorische systeem moet worden overwogen bij de ontwikkeling van modellen van centrale olfactorische verwerking.