Heading

Download deze Handout PDF

Schrijven op een universiteit betekent vaak dat je informatie uit gepubliceerde bronnen in je eigen tekst moet opnemen om geloofwaardigheid en autoriteit toe te voegen – dit proces is essentieel voor onderzoek en de productie van nieuwe kennis.

Hoewel je bij het voortbouwen op het werk van anderen moet oppassen dat je geen plagiaat pleegt: “het stelen en doorgeven van (de ideeën en woorden van een ander) als je eigen” of “het presenteren als nieuw en origineel van een idee of product dat is afgeleid van een bestaande bron. “1 De Universiteit van Wisconsin-Madison neemt deze daad van “intellectuele inbraak” zeer serieus en beschouwt het als een inbreuk op de academische integriteit. De straffen zijn streng.

Deze materialen zullen je helpen plagiaat te voorkomen door je te leren hoe je informatie uit gepubliceerde bronnen op de juiste manier in je eigen schrijfwerk integreert.

1. Merriam Webster’s Collegiate Dictionary, 10e ed. (Springfield, MA: Merriam-Webster, 1993), 888.

Hoe voorkom je plagiaat

Wanneer je bronnen gebruikt in je werkstukken, kun je plagiaat voorkomen door te weten wat gedocumenteerd moet worden.

Specifieke woorden en zinnen

Als je een specifiek woord of specifieke woorden van een auteur gebruikt, moet je die woorden tussen aanhalingstekens plaatsen en moet je de bron vermelden.

Informatie en ideeën

Zelfs als je je eigen woorden gebruikt, als je de informatie of ideeën die je presenteert van een bron hebt, moet je de bron documenteren.

Informatie: Als een stuk informatie niet algemeen bekend is (zie hieronder), moet je een bron vermelden.

Ideeën: De ideeën van een auteur kunnen niet alleen gemaakte punten en getrokken conclusies omvatten, maar bijvoorbeeld ook een specifieke methode of theorie, de ordening van materiaal, of een lijst van stappen in een proces of kenmerken van een medische aandoening.

Gemeenschappelijke kennis?

Je hoeft geen bron te vermelden voor materiaal dat als algemene kennis wordt beschouwd:

Algemene algemene kennis is feitelijke informatie die geacht wordt tot het publieke domein te behoren, zoals geboorte- en sterfdata van bekende figuren, en algemeen aanvaarde data van militaire, politieke, literaire, en andere historische gebeurtenissen. In het algemeen kan feitelijke informatie die in meerdere standaardreferentiewerken is opgenomen, worden beschouwd als behorend tot het publieke domein.

Vakspecifieke algemene kennis is alleen “algemeen” binnen een bepaald vakgebied of specialisme. Het kan gaan om feiten, theorieën of methoden die bekend zijn bij lezers binnen dat vakgebied. Het kan bijvoorbeeld zijn dat je een verwijzing naar Piagets ontwikkelingsstadia niet hoeft te citeren in een werkstuk voor een onderwijsklas of dat je een bron hoeft op te geven voor je beschrijving van een veelgebruikte methode in een biologierapport – maar je moet er wel zeker van zijn dat deze informatie binnen dat vakgebied zo algemeen bekend is dat ze door je lezers zal worden gedeeld.

In geval van twijfel, wees voorzichtig en citeer de bron. En in het geval van zowel algemene als vakspecifieke algemene kennis, als je de exacte woorden van de referentiebron gebruikt, moet je aanhalingstekens gebruiken en de bron vermelden.

Parafraseren vs. Citeren – Uitleg

Moet ik parafraseren of citeren?

In het algemeen, gebruik directe citaten alleen als je een goede reden hebt. Het grootste deel van je essay moet in je eigen woorden zijn. Ook is het vaak gebruikelijk om uitgebreider uit bronnen te citeren als je een artikel in de geesteswetenschappen schrijft, en om samen te vatten uit bronnen als je in de sociale of natuurwetenschappen schrijft – maar er zijn altijd uitzonderingen.

In een artikel over literaire analyse, bijvoorbeeld, zul je eerder uit de literaire tekst willen citeren dan samenvatten, omdat een deel van je taak in dit soort artikelen bestaat uit het analyseren van de specifieke woorden en zinnen die een auteur gebruikt.

In onderzoekspapers, moet je citeren uit een bron

• om te laten zien dat een autoriteit jouw punt ondersteunt
• om een standpunt of argument te bekritiseren of te becommentariëren
• om bijzonder ontroerende of historisch belangrijke taal te gebruiken
• om een bijzonder goedpassage waarvan de betekenis verloren zou gaan of zou veranderen als deze werd geparafraseerd of samengevat

Je moet samenvatten of parafraseren als

• wat je van de bron wilt is het idee dat wordt uitgedrukt, en niet de specifieke taal die wordt gebruikt om het uit te drukken
• je in minder woorden kunt uitdrukken wat het belangrijkste punt van een bron is

Hoe een bron te parafraseren

Algemeen advies

• Wanneer je een passage leest, probeer die dan eerst in zijn geheel te begrijpen, in plaats van te pauzeren om specifieke ideeën of zinsneden op te schrijven.
• Ben selectief. Tenzij je opdracht is om een formele of “letterlijke” parafrase te maken, hoef je meestal niet een hele passage te parafraseren; in plaats daarvan kies en vat je het materiaal samen dat je helpt een punt te maken in je paper.
• Bedenk wat “je eigen woorden” zouden zijn als je iemand die onbekend is met je onderwerp (je moeder, je broer, een vriend) zou vertellen wat de oorspronkelijke bron zei.
• Bedenk dat je in je parafrase directe citaten van zinnen uit het origineel kunt gebruiken, en dat je gedeelde taal niet hoeft te veranderen of van aanhalingstekens te voorzien.

Methodes voor parafraseren

• Kijk weg van de bron en schrijf dan.
  Lees de tekst die je wilt parafraseren een paar keer totdat je het gevoel hebt dat je hem begrijpt en je je eigen woorden kunt gebruiken om hem aan iemand anders uit te leggen. Kijk dan weg van het origineel en herschrijf de tekst in je eigen woorden.
• Maak aantekeningen.
  Maak beknopte aantekeningen; leg de aantekeningen opzij; parafraseer dan een dag of wat later vanuit de aantekeningen, of wanneer je gaat schrijven.

Als je merkt dat je A of B niet kunt doen, kan dat betekenen dat je de passage niet helemaal begrijpt of dat je een meer gestructureerd proces moet gebruiken totdat je meer ervaring hebt met parafraseren.

De onderstaande methode is niet alleen een manier om een parafrase te maken, maar ook een manier om een moeilijke tekst te begrijpen.

Parafraseren van moeilijke teksten

Kijk eens naar de volgende passage uit Love and Toil (een boek over het moederschap in Londen van 1870 tot 1918), waarin de schrijfster, Ellen Ross, een van haar belangrijkste argumenten naar voren brengt:

• Love and Toil beweert dat het overleven van het gezin de belangrijkste taak van de moeder was bij de grote meerderheid van de Londense?arme of arbeidersklasse; de emotionele en intellectuele verzorging van haar kind of kinderen en zelfs hun eigenlijke comfort werden naar de achtergrond gedrongen. Moeder zijn was werken voor het levensonderhoud van het gezin en dat organiseren. (p. 9)
• Verander de structuur
  Begin door op een andere plaats in de passage en/of zin(nen) te beginnen, waarbij je je keuze baseert op de focus van je paper. Dit leidt natuurlijk tot enkele veranderingen in de formulering. In de passage hierboven zou je bijvoorbeeld kunnen beginnen met “De voornaamste taak van de moeder”, “Onder de . . arme of werkende klasse”, “Werken voor het levensonderhoud van het huishouden” of “De emotionele en intellectuele opvoeding”. Of je kunt beginnen met een van de mensen waar de passage over gaat: “Moeders,” “Een moeder,” “Kinderen,” “Een kind.” Door je te concentreren op specifieke mensen in plaats van abstracties wordt je parafrase leesbaarder.In dit stadium kun je ook lange zinnen afbreken, korte zinnen combineren, zinnen uitbreiden voor de duidelijkheid, of ze inkorten voor de beknoptheid, of je kunt dit in een extra stap doen. In dit proces zul je natuurlijk sommige woorden schrappen en andere veranderen.Hier is een van de vele manieren waarop je zou kunnen beginnen met een parafrase van de passage hierboven door de structuur ervan te veranderen. In dit geval ligt de nadruk van het artikel op het effect van de economische status op kinderen rond de eeuwwisseling, dus de schrijver begint met kinderen:
  

  De arme kinderen rond de eeuwwisseling kregen weinig of geen emotionele of intellectuele steun van hun moeders, wier belangrijkste taak het overleven van het gezin was. Werken voor het levensonderhoud van het gezin en het organiseren daarvan vormden de basis van het moederschap. Daarnaast werd zelfs het basiscomfort van de kinderen naar de achtergrond verdrongen (Ross, 1995).

  Nu ben je erin geslaagd de structuur te veranderen, maar de passage bevat nog steeds veel directe citaten, dus moet je verdergaan met de tweede stap.

• Verander de woorden
  Gebruik synoniemen of een zin die dezelfde betekenis uitdrukt. Het is belangrijk om te beginnen met het veranderen van de structuur, niet de woorden, maar je zou kunnen ontdekken dat als je de woorden verandert, je manieren ziet om de structuur verder te veranderen. De uiteindelijke parafrase zou er als volgt uit kunnen zien:
  

  Volgens Ross (1993) kregen arme kinderen rond de eeuwwisseling weinig moederzorg in onze betekenis van het woord. Het moederschap werd bepaald door de economische status, en onder de armen was de belangrijkste verantwoordelijkheid van een moeder niet het stimuleren van de geest van haar kinderen of het bevorderen van hun emotionele groei, maar het zorgen voor voedsel en onderdak om te voldoen aan de basisvereisten voor lichamelijk overleven. Gezien de omvang van deze taak werden kinderen zelfs beroofd van het “feitelijke comfort” (p. 9) dat wij tegenwoordig van moeders verwachten.

Het kan zijn dat je dit proces meerdere malen moet doorlopen om tot een bevredigende parafrase te komen.

Succesvolle vs. onsuccesvolle parafrases

Parafraseren wordt vaak gedefinieerd als het omzetten van een passage van een auteur in “je eigen woorden”. Maar wat zijn je eigen woorden? Hoe verschillend moet je parafrase zijn van het origineel?

De paragrafen hieronder geven een voorbeeld door een passage te laten zien zoals die in de bron staat, twee parafrases die de bron te dicht volgen, en een legitieme parafrase.

De bedoeling van de student was om het materiaal uit de oorspronkelijke passage te verwerken in een deel van een werkstuk over het concept “deskundigen”, waarin de functies van deskundigen en nietdeskundigen in verschillende beroepen werden vergeleken.

De passage zoals die voorkomt in de bron

Kritische zorgverpleegkundigen functioneren in een hiërarchie van rollen. Op deze afdeling voor openhartoperaties neemt de verpleegmanager het verplegend personeel aan en ontslaat het. De verpleegmanager zorgt niet rechtstreeks voor de patiënten, maar volgt de voortgang van ongebruikelijke of langdurige patiënten. Tijdens elke dienst is er een verpleegkundige die de rol van hoofdverpleegkundige op zich neemt. Deze persoon houdt toezicht op het functioneren van de unit als geheel, van uur tot uur, zoals het overwegen van verwachte opnames en ontslagen van patiënten, controleren of er bedden beschikbaar zijn voor patiënten in de operatiekamer, en het overnemen van ziekmeldingen. Resource verpleegkundigen nemen ook een patiëntentaak op zich. Zij hebben de meeste ervaring van alle stafverpleegkundigen. De klinisch verpleegkundige heeft een aparte taakomschrijving en zorgt voor de kwaliteit van de zorg door nieuw personeel te oriënteren, het beleid van de unit te ontwikkelen en directe ondersteuning te bieden waar nodig, zoals assisteren in noodsituaties. De klinisch verpleegkundige specialist op deze afdeling is vooral betrokken bij formeel onderwijs bij het oriënteren van nieuw personeel. De verpleegkundig manager, verpleegkundig clinicus en klinisch verpleegkundig specialist zijn de aangewezen deskundigen. Zij nemen geen patiëntenopdrachten aan. De resource verpleegkundige wordt gezien als zowel een zorgverlener als een hulp voor andere zorgverleners. . . . Personeelsverpleegkundigen hebben een hiërarchie van anciënniteit. . . . Stafverpleegkundigen worden toegewezen aan patiënten om al hun verpleegkundige zorg te verlenen. (Chase, 1995, p. 156)

Word-for-Word Plagiarism

Kritische zorgverpleegkundigen hebben een hiërarchie van rollen. De verpleegmanager neemt verpleegkundigen aan en ontslaat ze. Hij/zij zorgt niet rechtstreeks voor de patiënten, maar volgt ongebruikelijke of langdurige gevallen. Tijdens elke dienst is er een resource verpleegkundige die zorgt voor het functioneren van de unit als geheel, zoals ervoor zorgen dat er bedden beschikbaar zijn in de operatiekamer, en heeft ook een patiëntentoewijzing. De verpleegkundig specialist oriënteert nieuw personeel, ontwikkelt beleid en biedt ondersteuning waar nodig. De klinisch verpleegkundige specialist oriënteert ook nieuw personeel, meestal door formeel onderwijs. De verpleegmanager, de klinisch geriater en de klinisch verpleegkundig specialist, als aangewezen deskundigen, nemen geen patiënten opdrachten aan. De hoofdverpleegkundige is niet alleen een zorgverlener maar ook een hulp voor de andere zorgverleners. Binnen de stafverpleegkundigen is er ook een hiërarchie van anciënniteit. Hun taak is om toegewezen patiënten alle verpleegkundige zorg te geven.

Waarom dit plagiaat is

Merk op dat de schrijfster niet alleen het materiaal van Chase (de resultaten van haar onderzoek) heeft “geleend” zonder enige erkenning, maar ook de uitdrukkingswijze en zinsbouw van de schrijfster grotendeels heeft gehandhaafd.

Zelfs als de student-schrijver Chase als bron van de inhoud had erkend, zou de tekst als plagiaat worden beschouwd, omdat de zinnen die rechtstreeks van Chase afkomstig zijn, niet door aanhalingstekens worden aangegeven. En als er wel aanhalingstekens rond al deze zinnen zouden staan, zou deze paragraaf zo onoverzichtelijk zijn dat hij onleesbaar zou zijn.

Een lapwerkparafrase

Chase (1995) beschrijft hoe verpleegkundigen op een afdeling spoedeisende zorg functioneren in een hiërarchie waarin de aangewezen deskundigen bovenaan staan en de minst senior stafverpleegkundigen onderaan. De deskundigen – de verpleegmanager, de verpleegkundige clinicus en de klinisch verpleegkundige specialist – zijn niet direct betrokken bij de patiëntenzorg. De stafverpleegkundigen daarentegen worden toegewezen aan patiënten en verlenen al hun verpleegkundige zorg. Binnen de stafverpleegkundigen is er een hiërarchie van anciënniteit waarin de meest ervaren verpleegkundigen hulpverpleegkundigen kunnen worden: zij krijgen een patiënt toegewezen maar dienen ook als hulp voor andere zorgverleners. De deskundigen hebben administratieve en onderwijstaken, zoals het selecteren en oriënteren van nieuw personeel, het ontwikkelen van unitbeleid en het geven van hands-on ondersteuning waar nodig.

Waarom dit plagiaat is

Deze parafrase is een lappendeken van stukjes taal van de oorspronkelijke auteur (in het rood) en stukjes tekst van de student-schrijver, allemaal herschikt in een nieuw patroon, maar zonder de geleende stukjes tussen aanhalingstekens. Hoewel de schrijver dus de bron van het materiaal erkent, worden de onderstreepte zinnen ten onrechte gepresenteerd als eigen van de student.

Een legitieme parafrase

In haar onderzoek naar de rollen van verpleegkundigen op een intensive care afdeling, vond Chase (1995) ook een hiërarchie die de rollen van experts en anderen onderscheidde. Net zoals de hierboven beschreven onderwijsexperts niet rechtstreeks lesgeven aan studenten, verzorgen de experts op deze afdeling niet rechtstreeks de patiënten. Dat is de rol van de stafverpleegkundigen, die, net als leraren, hun eigen “hiërarchie van anciënniteit” hebben (p. 156). De rollen van de experts zijn onder andere het aanstellen van unitverpleegkundigen en het toezicht houden op de zorg voor speciale patiënten (verpleegkundig manager), het onderwijzen en anderszins integreren van nieuw personeel in de unit (klinisch verpleegkundig specialist en verpleegkundig clinicus), en het maken van beleid (verpleegkundig clinicus). Op een tussenpositie in de hiërarchie staat de resource verpleegkundige, een stafverpleegkundige met meer ervaring dan de anderen, die de directe zorg voor patiënten op zich neemt zoals de andere stafverpleegkundigen, maar ook taken op zich neemt die de goede werking van de hele faciliteit garanderen.

Waarom dit een goede parafrase is

De schrijver heeft het materiaal en de specifieke taal van Chase gedocumenteerd (door directe verwijzing naar de auteur en door aanhalingstekens rond taal die rechtstreeks uit de bron is overgenomen). Merk ook op dat de schrijver het taalgebruik en de structuur van Chase heeft aangepast en materiaal heeft toegevoegd om in de nieuwe context en met het nieuwe doel te passen – om de verschillende functies van deskundigen en niet-deskundigen in verschillende beroepen te presenteren.

Gedeeld taalgebruik

Het is je misschien opgevallen dat een aantal zinsneden uit de oorspronkelijke passage in de legitieme parafrase voorkomen: critical care, staff nurses, nurse manager, clinical nurse specialist, nurse clinician, resource nurse.

Als al deze zinsneden in het rood waren, zou de parafrase veel lijken op het “patchwork”-voorbeeld. Het verschil is dat de zinnen in de legitieme parafrase allemaal precieze, zuinige en conventionele benamingen zijn die deel uitmaken van de gemeenschappelijke taal binnen de verpleegkundige discipline (in de te nauwe parafrases zijn ze alleen rood wanneer ze worden gebruikt binnen een langere geleende zin).

In elk vakgebied en in bepaalde genres (zoals het empirische onderzoeksverslag) zijn sommige zinnen zo gespecialiseerd of conventioneel dat je ze niet kunt parafraseren, behalve met woordspelingen die minder vertrouwd (en dus minder leesbaar) zouden zijn voor het publiek.

Wanneer u zulke zinnen herhaalt, steelt u niet de unieke formulering van een individuele schrijver, maar gebruikt u een gemeenschappelijke woordenschat die door een gemeenschap van geleerden wordt gedeeld.

Enkele voorbeelden van gedeelde taal die u niet in aanhalingstekens hoeft te zetten

• Gewone benamingen: bijv, doktersassistent, chronische lage rugpijn
• Voorkeurstaal zonder vooroordelen: bijv. personen met een handicap
• Technische termen en uitdrukkingen van een discipline of genre: bijv. reduplicatie, cognitief domein, materiële cultuur, seksuele intimidatie

Chase, S. K. (1995). The social context of critical care clinical judgment. Heart and Lung, 24, 154-162.

Hoe citeer je een bron

Inleiding tot een citaat

Een van je taken als schrijver is om je lezer door je tekst te leiden. Zet niet zomaar citaten in je artikel en laat het aan de lezer over om verbanden te leggen.

Het opnemen van een citaat in je tekst bestaat meestal uit twee elementen:

• Een signaal dat er een citaat aankomt – meestal de naam van de auteur en/of een verwijzing naar het werk
• Een bewering die de relatie van het citaat met je tekst aangeeft

Vaak staan zowel het signaal als de bewering in een enkele inleidende verklaring, zoals in het voorbeeld hieronder. Merk op hoe een overgangszin ook dient om het citaat soepel te verbinden met de inleidende verklaring.

Ross (1993) maakt in haar studie van arme en arbeidersmoeders in Londen van 1870-1918 duidelijk dat de economische status in hoge mate de betekenis van het moederschap bepaalde. Onder deze bevolking , “To mother was to work for and organise household subsistence” (p. 9).

Het signaal kan ook na de bewering komen, opnieuw met een verbindend woord of zinsdeel:

Ziekte was zelden een routinekwestie in de negentiende eeuw . Zoals Ross opmerkt: “Het denken van moeders over de gezondheid van kinderen draaide om de mogelijkheid dat een kind verminkt zou raken of zou overlijden” (p. 166).

Opmaak citaten

Korte directe proza

Voeg korte directe proza citaten in de tekst van je paper in en zet ze tussen dubbele aanhalingstekens:

Volgens Jonathan Clarke “zeggen professionele diplomaten vaak dat proberen diplomatiek na te denken over buitenlands beleid tijdverspilling is.”

Langere proza-citaten

Begin langere citaten (in het APA-systeem bijvoorbeeld 40 woorden of meer) op een nieuwe regel en laat het hele citaat inspringen (d.w.z., blokvorm), zonder aanhalingstekens aan het begin of het eind, zoals in de geciteerde passage van onze pagina Succesvolle vs. onsuccesvolle parafrases.

Regels over de minimumlengte van blokcitaten, hoeveel spaties je moet laten inspringen, en of je verlengde citaten met één of twee spaties moet zetten, verschillen per documentatiesysteem; controleer de richtlijnen voor het systeem dat je gebruikt.

Het citeren van maximaal 3 regels poëzie

Het citeren van maximaal 3 regels poëzie moet je in je zin integreren. Bijvoorbeeld:

In Julius Caesar begint Antonius zijn beroemde toespraak met “Vrienden, Romeinen, Landgenoten, leen mij uw oren; / Ik ben gekomen om Caesar te begraven, niet om hem te prijzen” (III.ii.75-76).

Merk op dat een schuine streep (/) met aan weerszijden een spatie wordt gebruikt om regels van elkaar te scheiden.

Het citeren van meer dan 3 dichtregels

Meer dan 3 dichtregels moeten worden ingesprongen. Zoals bij elk uitgebreid (ingesprongen) citaat, gebruik geen aanhalingstekens, tenzij u een citaat binnen uw citaat moet aangeven.

Aanhalingstekens

Aanhalingstekens

Bij korte citaten plaats je de aanhalingstekens buiten de sluitende aanhalingstekens, gevolgd door zinsonderbreking (punt, vraagteken, komma, puntkomma, dubbele punt):

Menand (2002) karakteriseert taal als “een sociaal wapen” (p. 115).

Bij blokcitaten dient u de richtlijnen te raadplegen van het documentatiesysteem dat u gebruikt.

Comma’s en punten

Plaats binnen sluitende aanhalingstekens als er geen parafetisch citaat volgt:

Hertzberg (2002) merkt op dat “het behandelen van de Grondwet als onvolmaakt niet nieuw is,” maar vanwege Dahls geloofsbrieven verdient zijn “afvalligheid de aandacht” (p. 85).

Semicolons en dubbele punten

Plaats buiten afsluitende aanhalingstekens (of na een parenthetisch citaat).

Vraag- en uitroeptekens

Binnen sluitende aanhalingstekens plaatsen als het citaat een vraag/uitroep is:

Menand (2001) erkent dat H. W. Fowler’s Modern English Usage “een klassieker van de taal” is, maar hij vraagt zich af: “Is het een dode klassieker?” (p. 114).

Sluitende aanhalingstekens buiten beschouwing laten als de hele zin waarin het citaat staat een vraag of uitroep is:

Hoeveel studenten lezen de gids eigenlijk om erachter te komen wat er bedoeld wordt met “academisch wangedrag”?

Aanhaling binnen een citaat

Gebruik enkele aanhalingstekens voor het ingesloten citaat:

Volgens Hertzberg (2002) geeft Dahl de Amerikaanse grondwet “slechte cijfers in ‘democratische eerlijkheid’ en ‘aanmoedigen van consensus'”. (p. 90).

Aanduiden van veranderingen in citaten

Aanhalen van een deel van het geheel

Gebruik ellipsen (. . .) om een weglating binnen een citaat aan te geven – maar niet aan het begin of het eind, tenzij het niet duidelijk is dat je slechts een deel van het geheel citeert.

Verduidelijking, commentaar of correctie toevoegen

Gebruik binnen citaten vierkante haken (geen haakjes) om uw eigen verduidelijking, commentaar of correctie toe te voegen.

Gebruik (betekent “dus” of “dus”) om aan te geven dat een fout in de bron staat die je citeert en niet van jezelf is.

Aanvullende informatie

Informatie over samenvatten en parafraseren van bronnen

American Heritage Dictionary of the English Language (4th ed.). (2000). Op 7 januari 2002 ontleend aan http://www.bartleby.com/61/

Bazerman, C. (1995). De geïnformeerde schrijver: Using sources in the disciplines (5th ed). Boston: Houghton Mifflin.

Leki, I. (1995). Academisch schrijven: Exploring processes and strategies (2nd ed.) New York: St. Martin?s Press, pp. 185-211.

Leki beschrijft de basismethode gepresenteerd in C, pp. 4-5.

Spatt, B. (1999). Schrijven vanuit bronnen (5th ed.) New York: St. Martin?s Press, pp. 98-119; 364-371.

Informatie over specifieke documentatiesystemen

Het Writing Center heeft hand-outs waarin wordt uitgelegd hoe je veel van de standaard documentatiesystemen kunt gebruiken. U kunt onze algemene webpagina over documentatiesystemen bekijken, of u kunt een van de volgende specifieke webpagina’s bekijken.

Als u niet zeker weet welk documentatiesysteem u moet gebruiken, vraag het dan aan de cursusleider die uw werkstuk heeft toegewezen.

• American Psychological Assoicaion (APA)
• Modern Language Association (MLA)
• Chicago/Turabian (A Footnote or Endnote System)
• American Political Science Association (APSA)
• Council of Science Editors (CBE)
• Numbered References

Je kunt ook de volgende gidsen raadplegen:

• American Medical Association, Manual for Authors and Editors
• Council of Science Editors, CBE style Manual
• The Chicago Manual of Style
• MLA Handbook for Writers of Research Papers
• Publication Manual of the American Psychological Association