Hoe het gedaan wordt
Waar vingerafdrukken gevonden kunnen worden
Vingerafdrukken kunnen op vrijwel elk vast oppervlak gevonden worden, ook op het menselijk lichaam. Analisten delen vingerafdrukken in drie categorieën in, afhankelijk van het soort oppervlak waarop ze worden gevonden en of ze zichtbaar zijn of niet: Vingerafdrukken op zachte oppervlakken (zoals zeep, was, natte verf, verse kit, enz.) zijn waarschijnlijk driedimensionale plastic afdrukken; die op harde oppervlakken zijn ofwel patente (zichtbare) of latente (onzichtbare) afdrukken. Zichtbare afdrukken worden gevormd wanneer bloed, vuil, inkt, verf, enz. van een vinger of duim op een oppervlak wordt overgebracht. Latente afdrukken kunnen worden gevonden op een grote verscheidenheid van oppervlakken: glad of ruw, poreus (zoals papier, doek of hout) of niet-poreus (zoals metaal, glas of plastic).
Latente afdrukken worden gevormd wanneer de natuurlijke oliën en het zweet van het lichaam op de huid worden afgezet op een ander oppervlak. Latente afdrukken kunnen op allerlei oppervlakken worden gevonden; zij zijn echter niet direct zichtbaar en voor opsporing is vaak het gebruik van vingerafdrukpoeders, chemische reagentia of alternatieve lichtbronnen vereist. In het algemeen geldt: hoe gladder en minder poreus een oppervlak is, des te groter is de kans dat eventuele latente afdrukken kunnen worden gevonden en ontwikkeld.
Hoe worden vingerafdrukken verzameld
Verzamelen van patentafdrukken
Patentafdrukken worden verzameld volgens een vrij eenvoudige methode: fotografie. Deze afdrukken worden in hoge resolutie gefotografeerd met een forensische meetschaal in het beeld als referentie. Onderzoekers kunnen de kwaliteit van de beelden verbeteren door bij het fotograferen gebruik te maken van lage-hoek of alternatieve lichtbronnen en/of bepaalde chemicaliën of kleurstoffen, maar dit is meestal niet nodig.
Verzamelen van latente vingerafdrukken
Een van de meest gebruikelijke methoden om latente vingerafdrukken te ontdekken en te verzamelen is door een glad of niet-poreus oppervlak te bestuiven met vingerafdrukpoeder (zwart korrelig, aluminiumschilfers, zwart magnetisch, enz.). Als er afdrukken opduiken, worden deze gefotografeerd zoals hierboven vermeld en vervolgens met doorzichtig plakband van het oppervlak gehaald. Het plakband wordt vervolgens op een latente liftkaart gelegd om de afdruk te bewaren.
Vingerafdrukpoeders kunnen echter het bewijsmateriaal verontreinigen en de mogelijkheid om andere technieken uit te voeren die een verborgen afdruk of aanvullende informatie aan het licht zouden kunnen brengen, tenietdoen. Daarom kunnen onderzoekers het gebied onderzoeken met een alternatieve lichtbron of cyanoacrylaat (superlijm) aanbrengen voordat ze poeders gebruiken.
Alternate Light Source (ALS): Het wordt steeds gebruikelijker dat onderzoekers alle waarschijnlijke oppervlakken (deuren, deurknoppen, ramen, balustrades, enz.) onderzoeken met een alternatieve lichtbron. Dit zijn laser- of LED-apparaten die een bepaalde golflengte, of een bepaald spectrum, van licht uitstralen. Sommige apparaten hebben verschillende filters om een verscheidenheid van spectra te verkrijgen die kunnen worden gefotografeerd of verder bewerkt met poeders of kleurstofvlekken. Onderzoekers kunnen bijvoorbeeld een blauw licht met een oranje filter gebruiken om latente afdrukken te vinden op bureaus, stoelen, computerapparatuur of andere voorwerpen op de plaats van een inbraak.
Door een fluorescerende kleurstofvlek en een oranje alternatieve lichtbron te gebruiken, komt deze latente afdruk duidelijk tevoorschijn, zodat deze kan worden gedocumenteerd. (Met dank aan Scott Campbell, Ron Smith & Vennoten)
Het gebruik van verschillende alternatieve lichtbronnen kan helpen om een vingerafdruk er beter uit te laten zien. (Met dank aan Scott Campbell, Ron Smith & Associates)
Cyanoacrylaat: Rechercheurs bewerken een oppervlak vaak met cyanoacrylaat (superlijm), of begassen het voordat ze poeders of kleurstofkleuren aanbrengen. Dit proces, dat meestal wordt uitgevoerd op niet-poreuze oppervlakken, houdt in dat het voorwerp wordt blootgesteld aan cyanoacrylaatdampen. De dampen hechten zich aan eventuele afdrukken op het voorwerp, zodat deze met schuin omgevingslicht of een witte lichtbron kunnen worden bekeken.
Een kamer die speciaal is ontworpen voor de blootstelling van latente afdrukken aan superlijmdampen. (Met dank aan Scott Campbell, Ron Smith & Medewerkers)
Superlijmdampen hechten zich aan latente vingerafdrukken op de hals van een glazen fles. (Met dank aan Scott Campbell, Ron Smith & Associates)
Chemische ontwikkelaars: Poreuze oppervlakken zoals papier worden meestal bewerkt met chemicaliën, waaronder ninhydrine en fysische ontwikkelaar, om latente vingerafdrukken zichtbaar te maken. Deze chemicaliën reageren met specifieke componenten van latente vingerafdrukresten, zoals aminozuren en anorganische zouten. Ninhydrine zorgt ervoor dat de afdrukken een paarse kleur krijgen, waardoor ze gemakkelijk kunnen worden gefotografeerd. DFO (1,2-diazafluoren-9-one) is een andere chemische stof die wordt gebruikt om latente vingerafdrukken op poreuze oppervlakken te lokaliseren; het zorgt ervoor dat vingerafdrukken fluoresceren, of gloeien, wanneer ze worden belicht met blauwgroen licht.
Papier dat is behandeld met ninhydrinereagens onthult latente afdrukken nadat het is bewerkt met een huishoudstoomstrijkijzer. (Met dank aan het NFSTC)
Andere verzamelmethoden: Naast de hierboven genoemde methoden zijn er speciale technieken om afdrukken van huid, kleding en andere moeilijke oppervlakken vast te leggen. Amido Black, een niet-specifieke eiwitkleurstof die reageert met elk aanwezig eiwit, wordt meestal gebruikt voor het ontwikkelen of versterken van bloedige afdrukken op de menselijke huid. Om afdrukken op kleding zichtbaar te maken, tonen hoogtechnologische methoden zoals vacuüm metaalafzetting met behulp van goud en zink veelbelovend voor de onderzoeker. AccuTrans®, een vloeibare gietmassa, kan worden gebruikt om latente afdrukken in poedervorm van ruwe, gestructureerde of gebogen oppervlakken te halen. AccuTrans® is in feite een zeer dikke vloeistof die de hoekjes en gaatjes van ruwe of gestructureerde oppervlakken opvult waar conventionele afdruktape moeilijkheden ondervindt.
Zoals bij vingerafdrukpoeders kan een chemische bewerking de mogelijkheden van de onderzoeker beperken om andere technieken uit te voeren die waardevolle informatie aan het licht zouden kunnen brengen. Daarom worden alle niet-destructieve onderzoeken uitgevoerd voordat het bewijsmateriaal met chemicaliën wordt behandeld. Zo zal bijvoorbeeld een losgeld- of overvalbriefje door een deskundige op het gebied van ondervraagde documenten worden onderzocht voordat het met ninhydrine wordt behandeld, omdat sommige formuleringen van ninhydrine bepaalde inkt doen doorlopen, waardoor het geschrift wordt vernietigd.
Wie voert de analyse uit
In strafzaken worden geautomatiseerde systemen gebruikt om in verschillende lokale, staats- en nationale vingerafdrukdatabanken te zoeken naar mogelijke overeenkomsten. Veel van deze systemen geven een waarde die aangeeft hoe dicht de overeenkomst ligt, op basis van het algoritme dat wordt gebruikt om de zoekopdracht uit te voeren. Vingerafdrukonderzoekers bekijken vervolgens de mogelijke overeenkomsten en maken een definitieve beslissing.
Vingerafdrukonderzoeken kunnen worden uitgevoerd door forensische wetenschappers, technici of politieagenten; de onderzoeker moet echter de juiste opleiding en ervaring hebben om de taak uit te voeren. Momenteel eisen veel instanties dat nieuwe onderzoekers een vierjarige graad in de wetenschappen hebben (biologie, scheikunde of natuurkunde). Daarnaast kunnen instanties eisen dat examinatoren gecertificeerd worden door de International Association for Identification (IAI). Op de website van de IAI staan de certificeringseisen.
Hoe en waar de analyse wordt uitgevoerd
Vingerafdrukanalyses worden meestal uitgevoerd door wetshandhavingsinstanties of misdaadlaboratoria; er kunnen echter zaken naar particuliere bedrijven worden gestuurd als daar behoefte aan is, bijvoorbeeld om achterstanden weg te werken, resultaten te verifiëren of zaken met een hoog profiel te behandelen.
Vingerafdrukonderzoek houdt in dat wordt gekeken naar de kwaliteit en kwantiteit van de informatie om overeenstemming of onenigheid te vinden tussen de onbekende afdruk (van de plaats delict) en bekende afdrukken in het bestand. Om het onderzoek uit te voeren, gebruiken vingerafdrukonderzoekers een klein vergrootglas, een loupe, om minieme details (minutiae) van een afdruk te bekijken. Een wijzer, een nokenteller, wordt gebruikt om de wrijvingskammen te tellen.
Een onderzoeker gebruikt een loep om minieme details van een vingerafdruk te bekijken. (Met dank aan het NFSTC)
Het analyseproces van vingerafdrukken
Vingerafdrukonderzoekers gebruiken de ACE-V-methode (analyse, vergelijking, evaluatie en verificatie) om over elke vingerafdruk tot een oordeel te komen.
Analyse houdt in dat een afdruk wordt beoordeeld om te bepalen of deze voor een vergelijking kan worden gebruikt. Als de prent niet geschikt is voor een vergelijking vanwege onvoldoende kwaliteit of kwantiteit van kenmerken, eindigt het onderzoek en wordt de prent gerapporteerd als niet geschikt. Is de afdruk wel geschikt, dan geeft de analyse aan welke kenmerken bij de vergelijking moeten worden gebruikt en wat de toleranties zijn (de mate van afwijking die wordt geaccepteerd). De analyse kan ook fysieke kenmerken aan het licht brengen, zoals inkepingen, delta’s, vouwen en littekens, die helpen aangeven waar de vergelijking moet beginnen.
Vergelijkingen worden uitgevoerd door een analist die de bekende en verdachte afdrukken naast elkaar bekijkt. De analist vergelijkt minutiae kenmerken en locaties om te bepalen of ze overeenkomen. Bekende vingerafdrukken zijn vaak afkomstig van interessante personen, slachtoffers, anderen die op de plaats van het misdrijf aanwezig waren of van een of meer databanken met vingerafdrukken, zoals het Integrated Automated Fingerprint Identification System (IAFIS) van de FBI. IAFIS is de grootste vingerafdrukkendatabase ter wereld en bevatte in juni 2012 meer dan 72 miljoen afdrukrecords van criminelen, militairen, overheidsmedewerkers en andere civiele werknemers.
Evaluatie is het moment waarop de onderzoeker uiteindelijk beslist of de afdrukken van dezelfde bron afkomstig zijn (identificatie of individualisatie), verschillende bronnen zijn (uitsluiting) of niet doorslaggevend zijn. Onovertuigende resultaten kunnen te wijten zijn aan slechte kwaliteit van de stalen, gebrek aan vergelijkbare gebieden, of onvoldoende aantal overeenstemmende of ongelijke kenmerken om zeker te zijn.
Verificatie is wanneer een andere onderzoeker onafhankelijk de afdrukken analyseert, vergelijkt en evalueert om de conclusies van de oorspronkelijke onderzoeker te ondersteunen of te weerleggen. De onderzoeker kan ook de geschiktheid verifiëren van vaststellingen die in de analysefase zijn gedaan.
Terug naar het begin van de pagina ▲