Beklim de 145 wit marmeren treden van het Lincoln Memorial, stap naar voren in de heiligdomskamer met de zittende Grote Emancipator, en richt dan uw blik naar beneden op de vloer. Ongezien onder de Tennessee roze marmeren vloer ligt een spelonkachtige kelder van drie verdiepingen en 43.800 vierkante meter met een architectuur die niet zou misstaan in een bunker uit de Tweede Wereldoorlog.
De bouw van het Lincoln Memorial begon in 1914 op het modderige stuk land dat bekend staat als de Potomac flats. Het Army Corps of Engineers was net klaar met het 40 jaar durende bagger- en stortproject dat de kustlijn had opgeleverd die we vandaag de dag kennen. Werklui moesten 40 voet diep graven voor ze met het marmeren monument konden beginnen. Hier goten ze tientallen betonnen kolommen om de bovengrondse structuur te ondersteunen.
De ondergrondse kathedraal van betonnen pilaren werd daarna gewoon vergeten tot de renovatie in 1975. Volgens de Washington Post werden, ter voorbereiding op het tweehonderdjarig bestaan, de badkamers van het monument gerenoveerd, en begonnen de bouwploegen in de fundering van het gebouw te spitten. Ze brachten hun vrienden mee, van wie sommigen lid waren van de National Speleological Society. De kelder werd als een grot beschouwd, compleet met stalactieten en een eigen ecosysteem (insecten, knaagdieren, enz.).
Een andere interessante vondst was historische graffiti uit het jaar 1914. Steven Schorr heeft de kelder van het Lincoln Memorial verkend in het kader van een digitaal conserveringsproject, en vertelde aan NBC hoe “in de kelder van het Lincoln Memorial op sommige pilaren dingen zijn geschreven. De bouwers hebben cartoons getekend en die zijn bedekt met plexiglas.”
Er is een tijd geweest dat de National Park Service rondleidingen met zaklantaarns in de onderaardse ruimte aanbood, maar die werden in 1989 abrupt stopgezet toen een toerist asbest ontdekte en de autoriteiten daarop attent maakte. In de loop der jaren zijn er verschillende voorstellen geweest om de ruimte een nuttige bestemming te geven. In 1992 bijvoorbeeld probeerde Fred Schwengel, hoofd van de Capitol Historical Society, het Ministerie van Binnenlandse Zaken zover te krijgen dat zij een museum in de kelderverdieping zouden openen waar zij Lincoln’s papieren en memorabilia zouden kunnen tentoonstellen. Schwengels voorstel stierf als alle andere door de sterke tegenstand van de National Park Service.
Dat zou het einde van het verhaal zijn, behalve een aankondiging in juni 2017 dat de NPS nu de Undercroft wil opknappen en openstellen op tijd voor de honderdste verjaardag van het Lincoln Memorial in 2022. Hun voorstel aan de National Capital Planning Commission bevat een rendering die een platform toont dat naar buiten zweeft in de ondergrondse ruimte, waardoor bezoekers een blik kunnen werpen op de kolommen en graffiti.