Hoe veelzijdig was Paul McCartney als liedjesschrijver? Kijk maar naar zijn late Beatles-liedjes. Na zijn “smerigste, zweterigste” werk met “Helter Skelter” uit 1968, speelde Paul “The Long and Winding Road” terwijl hij in januari ’69 Let It Be aan het filmen was.
Maar dat zou niemand verbazen die wist waar Paul in de jaren ’60 naar luisterde. Toen hij “Good Day Sunshine” (’66) schreef, wilde hij de energie evenaren die The Lovin’ Spoonful in “Daydream” bracht. Op Sgt. Pepper’s (’67), wilde hij overtreffen wat The Beach Boys hadden bereikt met Pet Sounds.
Met “Helter Skelter,” wilde hij The Who overtreffen, een van de zwaarste vroege rock acts. Met “The Long and Winding Road”, dat de laatste nummer 1 hit van de Fab Four in Amerika werd, had Paul een van de grootste soulzangers in gedachten.
Paul begon met het schrijven van ‘Long and Winding’ met Ray Charles in gedachten
Terwijl “The Long and Winding Road” uitkwam op Let It Be (april 1970), begon Paul al voor die noodlottige sessies in de eerste maanden van ’69 aan het nummer te werken. In Many Years From Now beschreef hij zijn gemoedstoestand tijdens de compositie ervan.
“Ik was op dat moment een beetje geflipt en aan het trippen”, zei hij. (Paul verwees naar de White Album-sessies, die het vorige dieptepunt voor de band waren geweest). “Het is een triest nummer omdat het gaat over het onbereikbare; de deur die je nooit helemaal bereikt.”
Muzikaal wilde hij iets doen in de stijl van Ray Charles. “Het klinkt helemaal niet als hem, omdat ik het ben die zingt en ik klink helemaal niet als Ray, maar soms krijg je een persoon in je gedachten, gewoon voor een houding,” zei Paul.
“Dus dat was in mijn gedachten, en zou waarschijnlijk enige invloed hebben gehad op de akkoordenstructuur van het, die licht jazzy is. Ik denk dat ik dat kan toeschrijven aan het feit dat ik Ray in mijn gedachten had toen ik die schreef.”
Het nummer veranderde heel wat voordat het werd uitgebracht als een Beatles-single
Generaties Beatles-fans hebben genoten van “The Long and Winding Road” als een over-the-top ballade, maar dat is niet wat Paul bedoelde. Zijn originele conceptie van het nummer is te horen op het Let It Be… Naked-album (2003), waarop het orkest en koor uit de mix zijn verwijderd.
Om te begrijpen hoe een single die Paul heeft geschreven met een mix de deur uit kon gaan die hij niet wilde, moet je je verdiepen in de Beatles-politiek van die periode. Om te beginnen wilde niemand de Let It Be-tapes doorspitten voor een album aan materiaal. Dus huurde John Lennon de beruchte producer Phil Spector in voor de klus.
Spector, die in februari ’70 John’s “Instant Karma” single had geproduceerd, merkte verschillende gebreken op in de originele “Long and Winding Road” opnames en probeerde die te verdoezelen met de orkestratie. Maar Paul heeft de mix die als single uitkwam nooit goedgekeurd.
Tegen die tijd spraken hij en de andere Beatles niet eens meer met elkaar. Commercieel gezien deed dit er allemaal niet toe. “The Long and Winding Road” stond die zomer nog steeds op nummer 1. En Charles coverde het nummer het jaar daarop op Volcanic Action of My Soul.
Zie ook: Wat Eric Clapton dacht over John Lennon die hem overwoog voor The Beatles