Een 74-jarige Turkse man werd naar onze polikliniek verwezen vanwege pijn in zijn rechterheup zonder een voorgeschiedenis van trauma. Hij had ernstige pijn in de lies bij het dragen van gewicht, met variabele mate van pijn in rust, gedurende de laatste 45 dagen. Hij kon alleen lopen met behulp van krukken. Zijn medische voorgeschiedenis was onopvallend.
Bij lichamelijk onderzoek was hij afebrile en had een bloeddruk van 120/80mmHg. Zijn actieve bewegingsbereik (ROM) voor beide heupen was beperkt in alle richtingen en de passieve ROM van de rechterheup was pijnlijk in flexie, abductie en interne rotatie. Het resultaat van een Thomas-test was positief voor de rechterheup.
Röntgenfoto’s van het antero-posterior en kikkerbeenbekken (figuur 1) toonden lucente en sclerotische regio’s in zowel het femur als het acetabulum met verlies van articulaire gewrichtsafstand en afvlakking, vooral in de rechter femurkop, wat wees op ernstige degeneratieve coxarthrose. Magnetic resonance imaging (MRI) scans onthulden een cystische laesie gelegen aan de mediale zijde van het iliacale bot, die een uniform begrensd kapsel had en serpentine-achtige structuren bevatte (figuur 2A,B). Op een axiale MRI-afbeelding (figuur 2C), werd de cystische laesie gezien om antero-mediaal te reiken tot het heupgewricht en had het aangrenzende acetabulum geërodeerd. De resultaten van een abdomino-pelvische echografie toonden een graad I hepatosteatosis en 40mm verkalkte corticale cyste gelegen op de bovenste pool van de rechter nier. De resultaten van standaard laboratoriumonderzoek toonden een normaal hemoglobinegehalte (13,1g/dL), hematocriet (38) en aantal witte bloedcellen (6,48mm3/μL). De resultaten van functionele tests voor de nieren en de lever, evenals andere biochemische bloedanalyses, waren normaal.
Röntgenfoto’s van het antero-posterior (A) en kikkerbeen (B) bekken waarop sclerotische veranderingen in beide acetabulums te zien zijn, verlies van gewrichtsafstand, osteofyten en degeneratieve veranderingen in beide heupen, die wijzen op ernstige degeneratieve coxartrose.
Coronale (A en B) en axiale (C) scans met magnetische resonantiebeeldvorming. Coronale T2-gewogen scans met vetverzadiging (A) en T1-gewogen scans met contrastversterking (B) met magnetische resonantiebeeldvorming die een cystische laesie laten zien aan de mediale zijde van het rechter darmbeen. De cyste is geassocieerd met het aangrenzende acetabulum (witte pijl) op de axiale vetverzadigde magnetische resonantiebeeldvormingscan (C).
Een operatie voor excisie van de cystische laesie werd aanbevolen, en werd uitgevoerd onder algehele anesthesie. Onze patiënt lag op de rug en er werd een voorste ilioinguinale incisie gemaakt in de rechterheup. Het interval tussen de musculus tensor fascia lata en de musculus sartorius werd geïdentificeerd. De laterale femorale cutane zenuw werd lateraal teruggetrokken. De dissectie werd proximaal uitgebreid om het mediale oppervlak van het iliacale bot bloot te leggen. De rectus femoris-spier werd niet ingesneden vanaf de aanhechting aan het bovenste deel van de acetabulaire rand, maar werd in plaats daarvan lateraal teruggetrokken. De iliacusspier wordt geïdentificeerd en van het mediale oppervlak van het iliacusbot gestript. De cystische laesie werd geïdentificeerd. Er waren geen verklevingen tussen het cyste membraan en de omliggende weke delen. De cyste was echter geassocieerd met de antero-mediale acetabulumwand en had het aangrenzende acetabulum geërodeerd. De cystische laesie werd en bloc weggesneden en in de operatiekamer op de operatietafel onderzocht. Verkalkt necrotisch materiaal werd in de cyste blootgelegd.
Onze patiënt had een onbewogen postoperatief beloop zonder complicaties. Postoperatieve profylaxe van intraveneuze antibiotica, bestaande uit een cefalosporine van de eerste generatie (cefazolin, 1g om de acht uur) en een aminoglycoside (gentamycine 5mg/kg/dag) werden 48 uur na de operatie voortgezet en profylaxe met laag-moleculair-gewicht heparine werd gedurende 10 dagen toegediend. Op de tweede dag na de operatie werd begonnen met actieve en passieve ROM-oefeningen voor de heup en werd hij gemobiliseerd op krukken; op de derde postoperatieve dag werd hij uit het ziekenhuis ontslagen. Volledige gewichtsbelasting zonder ondersteuning was toegestaan in de derde postoperatieve week. De histopathologische resultaten van weefselmonsters bleken overeen te komen met een osteoartritische cyste die degeneratief verkalkt en necrotisch chondroïd weefsel en bottrabeculae bevatte (Figuur 3).
Histopathologisch onderzoek van de cystische laesie (A) en het cystevlies (B). Histopathologisch onderzoek van de cystische laesie (A) toont necrotische bottrabeculae en chondroïd weefsel (hematoxyline- en eosinekleuring, ×400). Histopathologisch beeld van het cystevlies (B) (hematoxyline- en eosinekleuring, ×200).
Tijdens de follow-up periode waren er geen complicaties zoals infectie en huidnecrose. Bij de laatste follow-up (4 maanden postoperatief) werd onze patiënt klinisch beoordeeld. De actieve ROM voor beide heupen was beperkt, net als voor de operatie. Hij had echter slechts lichte pijn in zijn rechterheup en was in staat om zonder ondersteuning te lopen. Gezien de radiologische bevindingen werd een primaire totale heupprothese voor beide heupen aanbevolen.